Jednym z pierwszych skojarzeń, jakie wywołuje w odbiorcach twórczość Arkadiusza Dzielawskiego jest tradycja XVII-wiecznego malarstwa flamandzkiego. Charakterystyczna forma „na wysoki połysk” i hiperrealistyczne ujęcie tematu osiągane jest z pomocą serii zabiegów technicznych. Dzielawski spośród swojej palety artystycznych trików często wybiera zastosowanie monochromatycznych temperowych podmalówek, które nadają „malarskiego mięsa” przedstawianym obiektom, natomiast kolorowe imprimitury oraz zręczne żonglowanie warstwami kryjącymi i laserunkami daje efekt trójwymiarowości świata zapełnianego przez najróżniejsze przedmioty dnia codziennego. Kolory w obrazach Dzielawskiego powstają w dużej mierze na skutek nakładania na siebie warstw farby, a nie poprzez wcześniejsze zmieszanie kolorów na palecie, co przekłada się na niezwykłą głębię i świetlistość olejnych kompozycji. Obrazy autora „Bagażu wspomnień” przedstawiają na pozór zwyczajną, powszednią rzeczywistość, która za sprawą zaskakujących zestawień przedstawionych motywów, licznych detali, a także manipulacji perspektywą i światłem nabiera cech wyjątkowych i nadrealistycznych. W przypadku reprodukowanej pracy można doszukać się inspiracji twórczością Hieronima Boscha, a konkretnie tryptyku, który funkcjonuje pod nazwą „Wóz z sianem”. Tryptyk Boscha nie jest datowany, ale szacuje się, że powstał między 1485 a 1490 rokiem. Sam wóz ma być ilustracją do starego przysłowia flamandzkiego: „Świat jest wielkim wozem siana, każdy zgarnia z niego tyle, ile zdoła”, ale też wersetów psalmu 103 z Księgi Psalmów, które głoszą: „Dni człowieka są jak trawa; kwitnie jak kwiat na polu. Ledwie muśnie go wiatr, a już go nie ma, i miejsce, gdzie był, już go nie poznaje”. Głównym tematem „Bagażu wspomnień” jest umieszczony w abstrakcyjnym pejzażu wóz, na którym artysta umieścił obiekty – jak podpowiada tytuł – związane ze wspomnieniami. Pędzel i ołówek mogą wskazywać na to, że są to atrybuty jego własnych wspomnień, które na powierzchni płótna nabierają symbolicznego, nieco bajkowego charakteru. Bańki mydlane, motyle, hulajnoga czy niewielki konik na biegunach – łatwo zatracić się w feerii doskonale dopracowanych szczegółów. U Boscha tytułowy wóz z sianem to metafora grzechu i doczesności życia. Ciągnięty przez demoniczne postaci toczy się od utraconego raju wprost do piekła. Choć w „Bagażu wspomnień” Dzielawskiego trudno doszukiwać się równie moralizatorskiego wydźwięku, nie można pominąć motywów wanitatywnych, jak choćby umieszczona na szczycie kompozycji czaszka. Arkadiusz Dzielawski stara się ukazać świat swoich fascynacji, a przede wszystkim lęków, posługując się osobistym słownikiem symboli i metafor. Ważnym tematem jest w jego twórczości czas, a właściwie jego nieuchronne przemijanie. Na obrazach wciąż powracają nie tylko zegary, lecz także rozpadające się mury, starzy ludzie, zrujnowane budynki. Czas, jaki nam pozostał, jest ograniczony. Ale czy na pewno? Czy portale nie są przejściami do innego, nieznanego nam świata? A może rodzimy się i odchodzimy wielokrotnie? Artysta powtarza za Paulem Gauguinem podstawowe pytania: „Skąd przychodzimy? Kim jesteśmy? Dokąd zmierzamy?”. Dla Dzielawskiego malarstwo stało się ucieczką przed chaosem świata, rodzajem terapii połączonej z medytacją. Granica między tym, co realne, a tym, co fantastyczne, ulega zatarciu, a postacie z płócien próbują nawiązać kontakt z odbiorcą. Nagromadzenie szczegółów i symboli odwołuje się do wyobraźni, skojarzeń i własnych doświadczeń widza, zachęcając do samodzielnej interpretacji. Podpowiedzią i kluczem do rozszyfrowania intencji autora są często tytuły. Artysta nie deformuje rzeczywistości, stara się jej nadać nowe znaczenia, wprowadzając nieoczywiste połączenia i mitologiczne odniesienia, na przykład gigantyczne stwory morskie (żółwie, ryby głębinowe), które – jak w starożytnych legendach – dźwigają na grzbietach miasta symbolizujące naszą cywilizację.