Prezentowane dzieło Aleksandry Wejchert dowodzi niebywałych zdolności i lekkości, z jaką autorka poruszała się na polu niemal każdej z dziedzin artystycznych. Jej prace, sytuujące się na pograniczu dyscyplin, stanowią wypadkową jej niezwykle różnorodnych zainteresowań. Twórczyni swój pierwszy dyplom odebrała na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, w kolejnych latach zaś kontynuowała edukację na Wydziale Grafiki warszawskiej ASP. Architektoniczne traktowanie bryły przy jednoczesnym zachowaniu wrażliwości na walory graficzne, takie jak kontrast czy faktura, znalazły przełożenie na wieloletnią praktykę rzeźbiarki. Artystka eksperymentowała z formą, dlatego czerpała z dokonań abstrakcyjnej sztuki awangardowej, począwszy od konstruktywizmu po minimalizm, a jednocześnie wymykała się sztywnym założeniom każdego z tych nurtów. W swojej twórczości operowała surowymi, geometrycznymi kształtami i wykazywała jednocześnie dużą dbałość o dobór i obróbkę materiałów. W prezentowanym obiekcie Wejchert przez uproszczenie formy i zmniejszenie ingerencji wobec zastosowanych surowców starała się wydobyć bogactwo i walory estetyczne zastosowanej materii. Operowała barwą w sposób wręcz malarski: poprzez polerowanie mosiądzu wyeksponowała jego różne odcienie i zestawiła go z granitem, kojarzonym raczej ze sztukami dekoracyjnymi niż materiałem rzeźbiarskim. Oszczędna stylistyka i subtelne posługiwanie się kolorem pozwalają docenić kunszt autorki, ale także piękno przynależne naturze i jej tworom.