Prezentowana tu praca zatytułowana „Z tatą nad morzem” z 2013 roku jest jednym z tych obrazów, które nawiązują do dzieciństwa Aleksandra Ryszki oraz jego córki. Wśród nich obecne są motywy zaczerpnięte z architektonicznej przestrzeni oraz natury, obrazujące pejzaże wakacyjnych podróży. Wyciszona kolorystyka pracy utrzymana w monochromatycznej tonacji oraz celowe „zabrudzenia” płótna sprawiają, że przedstawiony morski krajobraz wydaje się być nieczytelny, ledwie widoczny, jakby przekształcony przez natłok generowanych przez współczesność informacji. Pierwsze zetknięcie z twórczością Aleksandra Ryszki może wprowadzać widza w pewien rodzaj konsternacji. Pojawiają się bowiem konotacje z nowoczesnym ujęciem malarstwa pejzażowego, oswojonego i łatwego w odbiorze. Czystość kompozycji Ryszki przysłaniają kolejne warstwy zniszczeń celowo nanoszonych przez artystę. Prace Ryszki zdają się zatem odchodzić od pojmowania obiektu wizualnego jako tego, którego zadaniem jest cieszyć oko odbiorcy, jednocześnie są wyrazem tęsknoty artysty za zapomnianą siłą oddziaływania malarstwa.