„Pierwsze bezoary przygotowałam w roku 2014 i pokazywałam na wystawach indywidualnych w Gdańskiej Galerii Miejskiej i w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. Były ostatnimi rzeźbami, które ‘wydaliłam’ z siebie przed przeprowadzką ze Szczecina do Warszawy. Towarzyszył im tekst, który napisała Inga Iwasiów i który później znalazł się w jej zbiorze opowiadań ‘Smaki i dotyki’. Tamte rzeźby zaginęły. Odtworzyłam je z myślą o wystawie ‘Niech Szyją’ organizowanej przez CRP w Wenecji. Poprosiłam w mediach społecznościowych o przesłanie nieużywanej biżuterii. Pomyślałam, że dobrze będzie je wykonać z elementów, które inne kobiety – przyjaciółki, koleżanki, siostry – wybrały kiedyś, aby poczuć się lepiej, które upiększały ich ciała. Odzew był olbrzymi. Zaczęłam otrzymywać biżuterię od kobiet z całej Polski. Swoją biżuterię przesłały mi m.in.: Laura Pawela, Eulalia Domanowska, Maria Poprzęcka, Dorota Podlaska, Barbara Maroń, Iza Moczarna-Pasiek, Jolanta Florczyk, Pola Dwurnik, Hanna Nowicka, Monika Mamzeta, Magdalena Gryska, Agnieszka Babińska, Zuzanna Janin, Ela Kargol, Ewa Maria Śląska, Joanna Pawlik, Kacper Szalecki, Monika Przypkowska, Aneta Szylak, Natalia Szwebodzińska, Monika Stelmach, Marta Miaskowska, Katarzyna Młyńczak, Paweł Żukowski i wiele, wiele innych. W ten sposób zgromadziłam kilogramy błyskotek, łańcuszków, koralików, cyrkoni, których użyłam do ich przygotowania, a same obiekty zostały obdarzone energią osób, które podarowały mi te świecidełka. W sumie wykonałam z nich trzy obiekty. Pierwszy został przeznaczony na aukcję charytatywną dla osób poszkodowanych wojną w Ukrainie. Chciałam się podzielić darami, które otrzymałam. Pozostałe dwa zamieniłam w obiekty kinetyczne. Jeden jest w przeważającej części w kolorze złota a drugi srebra. Baza pod obiekty została wykonana z pianki poliuretanowej, aby zmniejszyć ich wagę, tak aby bez problemu funkcjonowały na mechanizmach obrotowych. Użyłam do tego celu ekspozytorów obrotowych wykorzystywanych w fotografii produktowej. Elementy te są niezwykle wytrzymałe, a w razie potrzeby wymienialne. Ekspozytory są niewidoczne dzięki nałożonym na nie białym kręgom wyciętym z PC o średnicy 40 cm”. Agata Zbylut