Zofia Lewicka, która we francuskim środowisku artystycznym znana była jako Sonia Lewitska, posiadała korzenie polsko-ukraińskie. Począwszy od 1895 roku, prywatnie uczyła się malarstwa w Żytomierzu i Kijowie. W 1905 roku zamieszkała na stałe w Paryżu i studiowała École nationale supérieure des beaux-arts. We wczesnym okresie twórczości inspirowała się fowizmem i kubizmem, aby później tworzyć w stylu postimpresjonistycznym. W latach 10. XX wieku Lewicka wraz z mężem artystą Jeanem Marchandem zamieszkali w pracowni przy rue Clignancourt, w której wcześniej tworzył Renoir i która wkrótce stała się popularnym miejscem spotkań artystów. Lewicka jako miłośniczka poezji tworzyła ilustracje książkowe oraz zajmowała się drzeworytem. Jej twórczość w epoce przyciągała wzrok najważniejszych marszandów i krytyków, m.in. Guillaume’a Apollinaire’a.