Wdrożona do produkcji w 1926 roku w warsztatach nowopowstałej Spółdzielni Artystów ŁAD, żakardowa tkanina realizowana była w kilku wariantach kolorystycznych, kompozycyjnych i materiałowych. Kintopfowi udało się wydobyć w niej charakterystyczne dla techniki żakardu efekty przejść tonalnych, walorowych niuansów, blasku. Lucjan Kintopf uchodzi dziś za mistrza polskiego żakardu, projektanta, który ten rodzaj tkaniny podniósł do rangi dzieła sztuki, nadając mu obok znaczenia dekoracyjnego również symboliczne i patriotyczne. Do najsławniejszych jego prac należą „Orły duże” z 1927 roku oraz „Orlęta olimpijskie” projektowane z myślą o XI Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie w 1936 roku. Kintopf był nie tylko projektantem tkanin, mebli, ceramiki, czy przedmiotów z drewna i metalu. Zajmowała się także grafiką, malarstwem i aranżacją wnętrz. Od 1931 roku pracował nad własnym modelem krosna tkackiego i metodą ułatwiającą komponowanie tkanin dekoracyjnych. Tkaniny Kintopfa z lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku często identyfikowane są jako ikoniczne dla polskiego wzornictwa art déco. Uchodzą też za najwybitniejsze osiągnięcia przedwojennej Spółdzielni „Ład”. Wielokrotnie wyróżniane i nagradzane na około 150 wystawach w kraju i na świecie. Znajdują się w wielu kolekcjach muzealnych m.in. w zbiorach Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi czy Muzeum Narodowego w Warszawie.