Irmina Flanczewska-Lasek przez prawie trzy dekady kierowała warszawską spółdzielnią Rękodzieło Artystyczne. „Spółdzielnia powstała w sierpniu 1946 r. z inicjatywy pięciu plastyków, trzech historyków sztuki oraz sześciu tkaczy. Cel jaki sobie postawili – określili w nazwie Spółdzielni. W statucie spisali trzy zasady: 1. stosowanie szlachetnych surowców, 2. produkcja rękodzielnicza, 3. wysoki poziom artystyczny wyrobów” (Roman Gmurczyk, Organizacja cepeliowska w latach 1949-2014. Fakty i ludzie, Warszawa 2014, s. 56). Początkowo spółdzielnia zajmowała się chałupniczą produkcją zabawek, jesienią 1946 roku uruchomiono warsztat tkacki i zaczęto produkcję tkanin użytkowych i dekoracyjnych. Zasadniczy rozwój spółdzielni nastąpił w 1962 roku po przejęciu przez Rękodzieło Artystyczne innej warszawskiej spółdzielni – Tkaniny Artystycznej. Dzięki połączeniu wytwórni wzrósł potencjał produkcyjny. Uzyskano m.in. nowe krosna ręczne i żakardowe. Irmina Flanczewska-Jasek, absolwentka Wydziału Tkaniny (pracowania Eleonory Plutyńskiej) oraz malarstwa (u prof. Artura Nahta-Samborskiego) na warszawskiej Akademii, obok kierowniczego stanowiska w spółdzielni zajmowała się również projektowaniem. Wiele miejsca w jej projektach zajmowały kompozycje roślinne. Żakard Liście konwalii jest jedną z najpopularniejszych i najbardziej rozpoznawalnych tkanin nie tylko w dorobku artystki lecz także całej spółdzielni. Flanczewska-Lasek doprowadziła tkaninę Rękodzieła Artystycznego na tak wysoki poziom artystyczny i wykonawczy, że z powodzeniem konkurować mogła ona z np. tkaninami z Ładu. Tkaniny wykonane w warsztatach spółdzielni zdobiły wnętrza Belwederu, gmachu Sejmu czy Pałacu Ślubów.