„Modelka w pracowni artysty” to obraz Teresy Pągowskiej z wczesnego etapu jej działalności malarskiej, kiedy współtworzyła „szkołę sopocką”. Zawiera w sobie ikoniczne cechy jej malarstwa, które stały się najbardziej dystynktywnymi elementami jej oeuvre. Centrum wyznacza naga kobieca postać w różowo-czerwonym otoczeniu pracowni. Czerwona jest również sylwetka malarza po lewej stronie, uchwycona w momencie tworzenia portretu. Po prawej stronie artystka umieściła niewielkiego, czarnego pieska. Analogiczny damsko-męski duet odnajdujemy w „Zdarzeniu” z 1958. W obu pracach kobieta namalowana jest w kontrastujących, jasnych kolorach. Mężczyzna niewiele zaś wyróżnia się wobec tła. Oba obrazy pochodzą z krótkiego okresu fascynacji realizmem magicznym, zanim Teresa Pągowska zwróciła się w stronę sztuki nieprzedstawiającej. Jasna postać kobieca to jeden z najważniejszych elementów malarstwa tej artystki, obecny w jej obrazach aż do końca. Podobnie niedopowiedzenia, rozumiane jako redukcja kształtów, połączone z zaciemnianiem/rozjaśnianiem wybranych partii. Pojawiać się też będzie motyw obrazu w obrazie.