Witkacy od najmłodszych lat miał kontakt z fotografią za sprawą swojego ojca, który zaznajomił go z wieloma technikami artystycznymi. Uznany krytyk i malarz Stanisław Witkiewicz, zabierał syna na wycieczki po Tatrach, gdzie wspólnie fotografowali podhalańskie pejzaże oraz samych siebie, następnie skrupulatnie dokumentując i katalogując swoje dzieła. W latach wczesnej młodości Witkacy portretował też członków swojej rodziny i uwieczniał codzienne sceny z życia rodzinnego. Nie były to przypadkowe kadry, ale już wtedy artysta pracował nad odpowiednią koncepcją, sporządzał notatki dotyczące kompozycji i proporcji. W późniejszych latach zaczął tworzyć swoje autoportrety, często ograniczając kompozycję do ciasnych kadrów, mocnych zbliżeń, koncentrujących uwagę na szczegółach i zdradzających jego barwną osobowość. Koncepcja „teatru życia” była przez Witkacego nieustannie realizowana dzięki jego aktorskim zdolnościom, kreacyjnemu umysłowi i poczuciu humoru. Przez całe swoje życie tworzył inscenizacje, w których grał główną rolę, jednocześnie pełniąc rolę reżysera. Przejawem jego trwania w tej teatralnej koncepcji życia są fotografie, które tworzył, a także te robione przez osoby z jego otoczenia. Jedną z takich realizacji jest prezentowana w katalogu fotografia autorstwa Józefa Głogowskiego, pochodząca ze słynnego cyklu „Min”, powstałego w 1931. Głogowski, inżynier górnictwa naftowego, mieszkający w Zakopanem od 1925, był fotografem amatorem, który zasłynął jako autor eksperymentalnych portretów swojego przyjaciela Witkacego. Fotografie te powstawały na zabawnych seansach fotograficznych, czyli spotkaniach towarzyskich, będących swoistym środkiem wyrazu myśli filozoficznej Witkacego oraz intelektualnym popisem jego awangardowej duszy. Ekspresyjne portrety autorstwa Głogowskiego z lat 30. XX wieku składają się z najdziwniejszych póz i min artysty w najrozmaitszych przebraniach. Kreacje Witkacego są niepowtarzalnym zjawiskiem, gdzie chaotyczna i bogata osobowość artysty została udokumentowana i zachowana dla kolejnych pokoleń. Prezentowana w katalogu fotografia to bliskie zbliżenie twarzy, skrywającej najgłębsze przeżycia wewnętrzne niepokornego artysty. I choć nie sposób ogarnąć niekonwencjonalnych myśli Witkacego, to zdaje się, że owe zdjęcia przybliżają nas nieco do zaznajomienia się z jego fascynującą postacią.