„Każde zetknięcie z malarstwem Stanisława Fijałkowskiego odbieram jako wtajemniczenie i stopniowe wdrożenie w pewien rodzaj porozumienia międzyludzkiego, porozumienia oczyszczającego, wyzwalającego. Siłą jego dzieła jest bogactwo i zarazem prostota, współzależność między dwuwymiarowością obrazu a pewną, doraźnie stosowaną, iluzją przestrzeni, proporcje i spięcia między formami o wyraźnie rozgraniczonych zarysach, aluzje przedstawieniowe wolne od zobowiązań prawdopodobieństwa, obecność motywów, które – jak domyślić się można – mają treść wyraźnie osobistą i które są znane z innych niż malarstwo gatunków ludzkiej wypowiedzi”. Urszula Czartoryska