„Jestem malarzem. Moim życiowym mottem jest: wiara i praca. Dlaczego wiara? Moim wysiłkom w sztuce zawsze towarzyszyła wiara w możliwość rozjaśnienia obrazem mroku ukrytej prawdy o rzeczywistości. Oznacza to, że maluję po to, aby widzieć, aby rozumieć i wiedzieć więcej. Maluję również po to, aby to, co ja widzę, pokazywać innym. Malarstwu stawiam więc cel poznawczy. Gdyby ktokolwiek zapytał mnie, w co wierzę, odpowiem, że wierzę w wartość prawdy, w możliwość rozwoju poprzez sztukę i sens międzyludzkiej wymiany”. Ryszard Woźniak ENERGIA OBRAZU Na niniejszej aukcji mamy przyjemność zaprezentować dwa płótna autorstwa Ryszarda Woźniaka: „Nie rań mnie” z 1984 oraz „Śmierć – jedno z najskrytszych marzeń każdej żywej istoty” malowany między 1985 a 1986. Twórczość artysty w latach 80. jest porównywana do duchowego autoportretu o konkretnych napięciach natury psychologiczno-moralnej. Artystę bardziej interesuje wgląd w rzeczywistość aniżeli jej warstwa zewnętrzna, a swoje obrazy umiejscawia we własnej egzystencji i prawdzie jego czasu. Spośród wszystkich członków Gruppy prace Ryszarda Woźniaka z lat 80. wydają się najbardziej liryczne czy wręcz metafizyczne, choć jednocześnie przez krytyków były opisywane jako najbardziej ekspresyjne. Mimo, że zakorzeniona w słynnej Pracowni Dziekanka, grupa hołdowała postmodernistycznym wartościom absurdu oraz humoru i kilkukrotnie była cenzurowana w ramach tzw. wystaw przykościelnych (np. podczas wystawy „Chaos – człowiek – absolut” w warszawskim Duszpasterstwie Środowisk Twórczych czy „Złoto ekonomii, kadzidło sztuki, mirra polityki” w słynnym kościele pw. Miłosierdzia Bożego przy ul. Żytniej) i określana jako „pogańska”, jednocześnie nie stroniła od dominujących obieg niezależny wątków eschatologicznych i religijnych. Obrazy Ryszarda Woźniaka lat 80 XX wieku odznaczają się bogatą fakturą, wynikającą z pospiesznego i spontanicznego sposobu malowania oraz ostrą kolorystyką. Warstwowo nakładana farba pozwoliła uzyskać rozedrgany obraz o znamionach ruchu. Formalne aspekty swych dzieł Woźniak traktował jako element niezbędny, lecz zawsze współpracujący z jego tematem i treścią. Niebagatelny był też dla niego efekt zaskoczenia lub zdziwienia, wywołany u odbiorców jego prac. Aspekty te pozostały tak samo ważne jak wybór kształtu i koloru. Rok 1986, podczas którego artysta ukończył obraz „Śmierć – jedno z najskrytszych marzeń każdej żywej istoty”, był dla niego czasem pobytu stypendialnego w Berlinie Zachodnim, gdzie w pełni rozwinęło się jego malarstwo symboliczno-metaforyczne. Poetycki tytuł pracy: „Śmierć – jedno z najskrytszych marzeń każdej żywej istoty” Woźniaka harmonijnie konweniuje z kompozycją opartą na zrozumiałej symbolice. Z otoczonej nimbem postaci wyłania się antropomorficzny „duch”, czyli symbol gościa z zaświatów. Za to postać z obrazu „Nie rań mnie” nawiązuje do wizerunku św. Sebastiana, którego męczeńska śmierć była częstym tematem w historii sztuki. W ikonografii atrybutem św. Sebastiana został strzała, a sam święty był przedstawiany najczęściej w białej tunice lub jako obnażony młodzieniec, przywiązany do słupa albo drzewa, przeszyty strzałami. W prezentowanych obrazach można dostrzec wyprowadzenie form od symboliki chrześcijańskiej do indywidualnych rozwiązań kompozycyjnych o zachowanym „sakralnym” wysokim tonie. Dzieł Woźniaka nie należy jednak rozumieć jako bezpośredniego odwołania do ikonografii religijnej, ale raczej jako próbę ukazania międzyludzkiej relacji współczucia w najprostszy, możliwie uniwersalny sposób. Obraz dla Ryszarda Woźniaka jest czymś więcej niż przedstawieniem określonego wizerunku. Stanowi zapis ładunku energetycznego. Zdaniem artysty jakość obrazu jest zależna od zawartej w nim energii i od jej mocy działania na widza. Najważniejszy wydaje się obieg sił i wartości, ruch i zmiana. Dlatego Woźniak głosi tezę, że jednolity styl jest hamulcem dla sztuki. Artysta świadomie podjął próbę zastosowania tych założeń we własnej pracy twórczej.