Biel i czerń, sztuka i nauka, to motywy przewodnie działalności Ryszarda Winiarskiego. W swojej twórczości posługiwał się unikatowym językiem wypowiedzi artystycznej, zakorzenionym w świecie liczb i algorytmów, kreując dzieła o rozpoznawalnym i szczególnym charakterze. Niemniej jednak dla samego artysty punktem odniesienia był proces powstawania dzieł, oparty na analizie statystycznej, algorytmach i innych działaniach mieszczących się w ramach przyjętego systemu myślowego. Bazą była matryca w postaci siatki złożonej z kwadratów, a później na podstawie rachunku prawdopodobieństwa (rzut kostką do gry, losowanie, wybór przypadkowych liczb itd.). Tworzył układy czarno-białych figur. Tym samym obrazy stają się wizualnymi wyrazami przypadkowości, ujęte w ramy zasad logiki. Sam Winiarski myślał o sztuce jako o czymś wykraczającym poza subiektywizm. Jego działalność twórcza była ugruntowana w obiektywnym procesie działań, co znajduje odzwierciedlenie w specyficznym, monochromatycznym i geometrycznym obliczu sztuki Winiarskiego.