Roman Kochanowski był twórcą silnie związanym z kręgiem polskich artystów w Monachium. Początkowo, w latach 1873-75 naukę pobierał w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie. Następnie wyjechał do Wiednia, gdzie kształcił się pod kierunkiem Christiana Griepenkerla i Eduarda Lichtenfelsa. Do Monachium przybył w 1885 roku. Nawiązał bliskie kontakty z polskimi artystami takimi jak Antoni Kozakiewicz, Włodzimierz Łoś, Alfred Wierusz- -Kowalski czy Piotr Stachiewicz. W Niemczech jego malarstwo szybko zyskało uznanie szerszej publiczności. Przykuło uwagę między innymi bawarskiego księcia regenta Luitpolda, który z czasem stał częstym gościem w jego pracowni. Pomimo że na stałe związał swoje życie z Bawarią, artysta bardzo często odwiedzał ojczyznę. Najczęściej przyjeżdżał do Krakowa. Powstawało wówczas wiele obrazów i szkiców, najczęściej motywy z okolic Krakowa i znad brzegów Wisły. Roman Kochanowski uchodzi za mistrza „małych form”, niedużych, czasem wręcz miniaturowych pejzaży. Obrazy artysty wraz z całym pejzażowym repertuarem: drzewami, wsiami, opłotkami, ugorami, pastwiskami, czy „polskim błotem”, używając określenia niemieckich krytyków, są bardzo silnie zakorzenione w tradycji malarstwa polskich monachijczyków.