„Radim Koros nigdy nie maluje według wcześniejszego szkicu czy projektu. Jest w tym wiele działań podobnych do tych, jakimi kierowali się pierwsi surrealiści, jak bretonowski zapis automatyczny monologu wewnętrznego i odwołań do przypadku i wyobraźni. Jest tu też wiele miejsca dla radości i wesołych ‚komputerowych’ kolorów, których ludzki umysł z reguły nie wygeneruje”. Agnieszka Gołębiewska