Malarstwo Szlagi jest często postrzegane jako narracja „postgeneracji”, balansująca między potrzebą tworzenia mitycznych opowieści a niszczącą je kulturą wizualną. Artysta tworzy hipertekstualny język malarstwa, który bada relacje między tradycyjną sztuką a współczesną technologią, a także tematykę reprezentacji i jej absencji, rozważając co jest warte uwagi, a co jest zaniedbane. W jego pracach odnajdujemy poetyckie wizerunki ludzi, zwierząt, wzorów, symboli czy pejzaży, których protagoniści poddawani są ciągłej rekonstrukcji i rekonfiguracji. Modernizm, kolonializm, a nawet rock’n’roll – wszystko to upadło. Nowe mity i narracje powstają na gruzach starych podziałów. Malarstwo Szlagi dokumentuje proces, w którym za pomocą rozpoznawalnych kategorii i symboli artysta ujawnia niepokoje swojego czasu, jednocześnie zachowując pewien ład estetyczny. Przepływa przez nadmiar obrazów globalnego świata, wybierając elementy zgodnie z własnymi kryteriami, co skutkuje ekspresyjną i osobistą panoramą współczesności. Jego unikalny, hipertekstualny język malarstwa porusza i poddaje w wątpliwość relacje między tradycyjnym medium a nowymi możliwościami, jakie oferuje cyfrowa technologia. Na artystycznej mapie Szlagi często pojawiają się postaci zepchnięte na margines społeczny: Polacy z mniejszych miejscowości, amerykańscy redneckowie, Żydzi, Afroamerykanie. Artysta przedstawia ich zarówno w codziennych, lokalnych kontekstach, jak i na tle rozczarowującego amerykańskiego snu, który znacząco odbiega od idealizowanych wyobrażeń. Te dwa światy nakładają się na siebie, tworząc złożone narracje oparte na historiach prawdziwych, literaturze, kinematografii czy treściach z Internetu. W transatlantyckim świecie Szlagi wyraźnie przebija się również jego osobista historia – narodziny w Gliwicach i życie zawieszone między Polską a Detroit, miastem, do którego wyemigrowała jego rodzina. Te dwa odmienne światy są obecne w jego dziełach poprzez kontrastujące obrazy z okresu wczesnego polskiego kapitalizmu oraz postkapitalistyczne i niemal apokaliptyczne wizje zdegradowanego, kiedyś tętniącego życiem dzięki fabrykom Forda, amerykańskiego miasta. Motywy te, krążące wokół Polski, Afryki, Ameryki Północnej i Południowej, często przybierają formę emblematów, fikcyjnych herbów, flag czy klubowych sztandarów, co jeszcze bardziej podkreśla powracające w jego pracy analizy problemów tożsamości i przynależności.