Odniesienia do bliższej i dalszej historii malarstwa znajdziemy w pracach Przemka Mateckiego. Artystę ciężko zaszufladkować, jego twórczość charakteryzuje eklektyczność, nieustannie porzuca on bezpieczną strefę malarskich tradycji, często sięgając po fotografię gazetową, wycinki z kolorowych magazynów i tworzy z nich materię malarską, wchodząc w obszar bliski kolażowi. Współczesna kultura wizualna jest dla Mateckiego rodzajem rezerwuaru-śmietnika motywów, po które sięga i wykorzystuje. W jego pracach znaleźć możemy odwołania do popkultury w formie wizerunków znanych piosenkarek, aktorek, postaci filmowych czy gwiazd polityki. Tracą one jednak swój ludzki charakter poprzez poddanie zabiegom takim jak multiplikacja, czy przekształcenie w piktogramy. Najbardziej istotnym aspektem staje się moment wyabstrahowania, w wyniku którego fotografia czy postać tracą swój kontekst związany z kolorowym magazynem. Matecki często sięga po rozpoznawalne, fotograficzne motywy, które zanikają na rzecz malarskiej gry, tworząc swoiste kontrapunkty malarskich kompozycji lub podają się jej działaniu kamuflażu. Twórczość artysty często możemy określić malarstwem materii, w którym gest staje się uzmysłowieniem rzeczowości, kamuflażem czy też aktem negacji. Matecki postrzega świat z gazet jako karykaturalny, a to co maluje jest dla niego bliższe prawdy. To co widzimy na fotografiach z kolorowych magazynów jest tak zmienione przez programy graficzne, dostosowane do obowiązującego kanonu i kontekstu, że nie pozostaje już nic co możemy określić jako ludzkie, naturalne. Często wychodzi poza wycinki z gazet i sięga po konteksty z historii sztuki, jednocześnie myśląc o obrazie przede wszystkim w kategoriach abstrakcyjnego układu plam barwnych na płaszczyźnie.