"MAURIZIO CATTELAN: Czy identyfikujesz się jako polski artysta? PIOTR UKLAŃSKIi: Tak. Nie widzę innej możliwości. Miejsce twojego pochodzenia zawsze pozostaje w tobie, niezależnie od tego, jak chcesz się z tym uporać. Jednocześnie, dyskusje na temat tożsamości narodowej wydają mi się coraz mniej interesujące. Wydaje się, że teraz stało się to wyłącznie terminem z zakresu public relations. Wiesz, pawilony narodowe, biennale itp. Jeśli opanujesz właściwą narodowość, może się to okazać bardzo korzystne”. „Earth, Wind and Fire: A conversation between Piotr Uklanski and Maurizio Cattelan”, Flash Art International, maj-czerwiec 2004 (tłum. własne) Biało-czerwona” to część instalacji „Polonia” autorstwa wybitnego polskiego artysty o międzyna - rodowej sławie, czyli Piotra Uklańskiego. Powstała na jego drugą indywidualną wystawę w Galerii Emmanuela Perrotina, jako nawiązanie do obrazów związanych z rodzinnym krajem. Świadomie używając eklektycznego zakresu środków wyrazów i stylów formalnych, Uklański „wydestylował” niezwykle naładowane symbole polskiego państwa do poniekąd banalnej wersji nacjonalistycznej ikonografii. Centralnym punktem wystawy jest przekształcenie przez Uklańskiego emblematu narodowej dumy – polskiej flagi, zmieniając ją w monumentalną rzeźbę z dwóch 6-metrowych paneli kolo - rowego, emaliowanego szkła. Czerpiąc z dziedzictwa amerykańskiego minimalizmu, dwubarwna flaga Polski została przekształcona w spektakularną lustrzaną powierzchnię, która wypełniła całą ścianę galerii. Decyzja Uklańskiego o „przetłumaczeniu” narodowej flagi na elegancki przedmiot metaforycznie oddaje postrzeganą konieczność atrakcyjnego „pakowania tożsamości” każdego kraju na potrzeby eksportu. Zjawisko to ma szczególny wydźwięk w kontekście długotrwałych aspiracji Polski do zerwania z przeszłością poprzez dołączenie do takich instytucji jak Unia Europejska i NATO, a nawet idąc tak daleko, aby dokonać kompromisów politycznych w celu osiągnięcia tych celów (takich jak owym czasie wysłanie polskich żołnierzy do Iraku). Dokonując całkowitego zwrotu formalnego, Uklański stworzył również figuratywną rzeźbę pol - skiego orła. Podobnie jak flaga, ten ukoronowany orzeł jest znakiem zbiorowej tożsamości Polski. Orzeł jest wszechobecnym motywem w prawie wszystkich oficjalnych kontekstach rządowych w Polsce (jak również w wielu innych krajach). Polski orzeł często zdobi budynki państwowe, jak również złotówkę (narodową walutę); jest również reprodukowany na wulgarnych produktach turystycznych, takich jak koszulki i kubki z napisem „Polska”. Użycie rosyjskiej cyrylicy na plakacie wystawy podkreśla popularną tendencję do zrównywania wszystkich wschodnich krajów w jedną ogólną kategorię, która jednocześnie egzotyzuje je, ignorując indywidualne różnice kulturowe. „Polonia”, która była również pokazywana w 2008 roku na wystawie w gagosian gallery, była punktem kulminacyjnym kilku wcześniejszych projektów, które również otwarcie bawiły się ikonami polskiej tożsamości. W rzeczywistości Uklański stopniowo przekształcił swoją narodową tożsamość w medium konceptualne. TOŻSAMOŚĆ JAKO MEDIUM „Untitled (Boltanski, Polanski, Uklanski)” – graffiti, które zostało namalowane na ścianie na Frieze Art Fair w Londynie w 2003 roku, było jedną z pierwszych prac Uklańskiego, które w zabawny sposób wykorzystywały polskie stereotypy. Kiedy został zaproszony do udziału w wydarzeniu poświęconym polskim artystom i kulturze przez francuskie Ministerstwo Kultury, „Nova Polska” w 2004 roku, Uklański zaproponował monumentalną rzeźbę, „Untitled (La Flamme eternelle à l’amitié franco-polonaise)”. Pomiędzy dramatycznymi kolumnadami Pałacu Chaillot, na „Parvis du Droit de l’Homme” w Paryżu, Uklański postanowił stworzyć symulacją upamiętniającej pochodni. Czterometrowe drewniane „płomienie” były podświetlane od dołu i obracały się na ukrytym w czarnej kopule podeście, aby dać optyczną iluzję rzeczywistego ognia, jednocześnie celowo przypominając powiększenie tandetnej zabawki. Wykonanie tej rzeźby było ironicznym gestem w odpowiedzi na kontekst społeczno-polityczny, w którym została wykonana – Francja „celebro - wała” polską kulturę, podczas gdy jednocześnie te dwa kraje były uwikłane w napięty spór doty - czący wojny w Iraku, jak również francuskie obawy dotyczące integracji Polski z Unią Europejską. Gdy Uklański został nominowany na polskiego reprezentanta na 26. Biennale w São Paulo w 2004 roku, jego wkład przybrał formę portretu papieża Jana Pawła II. Obraz został stworzony poprzez starannie zaplanowane rozmieszczenie, a następie sfotografowanie z samolotu trzech tysięcy pię - ciuset żołnierzy z Brazylijskich Sił Zbrojnych na dużym trawniku. Jak pokazał wylew publicznego żalu po śmierci Jana Pawła II, postać ta dalece przekroczyła swoją specyficzną rolę religijną, sta - jąc się świeckim symbolem polskości. Praca Uklańskiego „Untitled (John Paul II)” była wystawiona od lutego 2005 roku jako billboard w centrum Warszawy naprzeciwko stalinowskiego PKiN. Piotr Uklański pojawił się na nowojorskiej scenie artystycznej w połowie lat 90. z emblematyczną pracą „Untitled (Dance Floor)” – rzeźbą, która spaja dziedzictwo minimalizmu z zanikającą granicą między sztuką a rozrywką. Dzieląc swój czas między Nowy Jork, Warszawę i Paryż, Uklański stwo - rzył różnorodne portfolio prac, które wykorzystuje rozmaite media: rzeźba, fotografia, kolaż, per - formance i film. Równocześnie swobodnie czerpie z daleko idących kulturowych odniesień. Jego prace były wystawiane w różnych kontekstach na całym świecie, często wywołując polemiczne reakcje. Jest tak, ponieważ artysta nie unika potencjalnie kontrowersyjnych tematów – takich jak chociażby jego seria fotograficzna „Untitled (The Nazis)” czy ryzykowny performance z udziałem zawodowego kaskadera „Untitled (The Full Burn)”.