„(...) to nie jest komfortowa sytuacja, haftować na firance. Opracowałam sobie kamuflaż ´na damę´: elegancki płaszcz, apaszka, szpilki. Czekam na moment, jak osoby pójdą do toalety, do Warsu czy gdzieś, szybko haftuję na zagłówku i udaję, że to nie ja”. Monika Drożyńska Monika Drożyńska jest artystką zaangażowaną, której twórczość dotyka tematów społecznych, często komentując aktualne wydarzenia. Haftowanie to obecnie wiodący język twórczy artystki, wcześniej wyrażała się również w fotografii, sztuce wideo i instalacjach. Do 2015 roku kontynuuje cykl „Myśli srebrne i złote”, w którym łączy pozornie banalną formę makatki z dobitnym przekazem polityczno-społecznym. Przez wieki haft leżał w obszarze domowego zacisza i czynności kobiecych. Będąc obiektem dekoracyjnym, o niewymagającej treści, gorzko odpowiadał o ówczesnej pozycji kobiety w społeczeństwie. Monika Drożyńska przeobraziła go natomiast w aktywistyczną formę wyrazu, a wręcz protestu. Prostokątne kawałki materiału wraz z centralnie umieszczonymi hasłami są niemal jak małe, materiałowe transparenty z ulicznych strajków. Artystka porusza w nich różnorodne kwestie społeczne, najczęściej jednak odwołuje się do wątków feministycznych i politycznych. Połączenie kolorowego materiału, wielobarwnych kwiatków i szlaczków wykonanych nieco niedokładnie i w zamierzony sposób naiwnych, z ozdobnymi literkami krótkich i dosadnych haseł, wprowadza widza w dysonans poznawczy. W utrwalanym przez wieki schemacie sztuki wysokiej i zarezerwowanych dla niej tematów, artystyczne połączenia Drożyńskiej są dla tradycjonalistów jak resztka odciętej metki ubrania. Pozornie niegroźne i małe, ale zarazem wybitnie drażniące. Drożyńska w swojej sztuce zna pojęcie żartu, makatkami puszcza oko do widza, patrzącego na jej pracę początkowo z zaskoczeniem, a zaraz później z sympatią.