Portrety podwójne czy nawet grupowe – rodzinne występują w oeuvre Kislinga, niemniej jednak stanowią w nim niezaprzeczalną mniejszość. Znakomitym przykładem takiego ujęcia sylwetki ludzkiej jest „Portret Artura Rubinsteina z rodziną” (1942, Jewish Museum w Nowy Jorku). Obraz malowany na początku lat 40., w okresie, kiedy Kisling przebywał za oceanem, podobnie jak podobizna dwóch braci prezentowana w katalogu sugeruje analogiczne podejście artysty do zagadnienia portretu. Trzeba dodatkowo wspomnieć, że kiedy malarz podejmował już ów motyw obrazów wielofiguralnych, to w przeważającej mierze ukazywał on wówczas sylwetki dziecięce. Trudno twierdzić, aby ten typ kompozycyjny był zarezerwowany tylko i wyłącznie dla nich, ale właściwość ta staje się bez wątpienia widoczna. Oba omawiane obrazy należą ponadto do nowojorskiego okresu w twórczości artysty – momentu stosunkowo niedługiego, ale znaczącego pod względem rozwoju stylistycznego. Kisling uciekając z Europy przed wojenną zawieruchą i nieuniknionymi prześladowaniami znalazł schronienie, jak wielu innych artystów, w Stanach Zjednoczonych. Początkowo wynajmował pracownię na Manhattanie, następnie luksusowe studio przy Central Park South Street 222, gdzie, jak niegdyś przy paryskiej Rue Bara, znowu zaczęły powstawać wytrawne portrety. Kisling ponownie stał się rozchwytywanym malarzem wyższych sfer. Wśród licznie powstających wizerunków znowu zaczęły występować także portrety dziecięce. Podobizna „Dwóch braci” datowany na lata około 1943-44 pod względem formalnym prezentuje dodatkowo bardziej syntetyzujący charakter portretu, w którym zanika właściwy dla Kislinga linearyzm i płaszczyznowość.