Mikołaj Smoczyński był nie tylko performerem czy twórcą instalacji, ale również zajmowały go rysunek i fotografia oraz malarstwo – istotne dla jego prac i mające wyraźny na nie wpływ. Smoczyński kojarzony jest głównie z konkretnym typem sztuk wizualnych, czyli instalacjami zintegrowanymi z precyzyjnie określonym już w trakcie projektowania miejscem – site-specific. Jednocześnie dał się poznać jako specjalista od konceptualnych, czarno-białych fotografii, utrzymanych w stylistyce abstrakcyjnego malarstwa. Zarówno w pracach z obiektami, jak i z materią fotografii, najważniejsza wydaje się koncentracja na tym, jakiego materiału użyć, jakie ma on właściwości oraz przemyślenia dotyczące przestrzeni czy miejsca. „Artysta przybywał do miejsca o określonym charakterze, przesiąkniętego własnym czasem i wobec tego miejsca tworzył swoje prace. Powstawały one w procesie poznawania i rozumienia przestrzeni, zaś realność miejsca determinowała ostateczny wynik tego procesu. Tworzył swoje prace wobec konkretnego miejsca, a ściany, podłoga, przestrzeń architektoniczna były realnością, z którą artysta rozpoczynał dialog” (Ewa Gorządek, Mikołaj Smoczyński, https://culture.pl/pl/tworca/mikolaj-smoczynski, dostęp: 03.09.2022). Jego postawa była związana z tym, w jaki sposób artysta pojmuje czy rozumie istotę sztuki, jak próbuje utrwalić indywidualne jej przeżywanie w momencie przemian, zachodzących na styku doświadczania i rzeczywistości. Notował: „Powtarzam wciąż to samo i w podobny sposób. Nie dlatego, żeby czegoś dowieść i nie po to, aby odkrywać. Powtarzam, ponieważ oczekuję, żeby to, czego istnienie przeczuwam lub raczej, co w moim oczekiwaniu istnieje, mogło ujawnić się samo”” (Ewa Gorządek, tamże).