Martyna Czech, mówiąc o swojej twórczości, zwraca szczególną uwagę na stany emocjonalne i skrajne uczucia. W jej obrazach trudno odnaleźć jednoznaczną postawę bohaterów kierujących się konkretnymi zasadami moralnymi. Przez kompozycje artystki przewijają się nienawiść, miłość, zemsta, odwaga, cierpienie czy śmierć. Z tego kanonu tematów Czech na potrzeby prezentowanego obrazu wybrała dwa z nich: odwagę i miłość. W dziele tym można dostrzec ciemne strony relacji pomiędzy zwierzęciem a człowiekiem, który okazuje się wrogiem i zdrajcą. Głównymi bohaterami zostają tutaj króliki, które Czech darzy w swojej twórczości szczególnym uczuciem. Jej puchaci przyjaciele na obrazie „Odwaga miłość” zmieniają się w krwiożercze stworzenia żądne zemsty za wyrządzone im krzywdy. Jak zauważa Karolina Plinta: „Czech, ludzi nieszczególnie lubiąca (za to, że są źli, za to, co zrobili jej oraz światu), jest równocześnie zagorzałą obrończynią zwierząt jako istot bezbronnych i niewinnych. Są one także tymi bardziej pozytywnymi bohaterami jej malarstwa – najczęściej pojawiają się w nim jako ofiary ludzkiej głupoty i nikczemności, są zabite przez myśliwych lub przyrządzone na talerzu” (Karolina Plinta [w:] Piotr Policht, Martyna Czech, Culture.pl, źródło: https://culture.pl/pl/tworca/martyna-czech, dostęp: 9.05.2023). Motywem obrazów Martyny Czech może być zestaw z pozoru przypadkowo dobranych skojarzeń, co czyni je bliskie automatyzmowi. Ukazane na płótnach najbliższe otoczenie artystki ma aspekt zarówno fizyczny, jak i psychiczny. Malowanie jest dla niej praktyką przepracowania niełatwych osobistych doświadczeń, a także sposobem na emocjonalne oczyszczenie. Obraz „Odwaga miłość” powstał w szczególnie trudnym dla artystki okresie utraty swojego ukochanego królika. Proces twórczy pozwolił jej na przejście przez kolejne etapy żałoby, a także dał wyraz uczuciom bólu, utraty, cierpienia i bezsilności. Malarstwo Czech jest niezwykle ekspresyjne w swoim wyrazie, a gęsta farba tworzy widoczne formy i motywy. Jednocześnie artystka unika klasyfikowania jej twórczości w kontekście spuścizny przedstawicieli ekspresjonizmu czy surrealizmu i jak sama mówi: „Życie jest niekończącą się inspiracją, tak jak przeszłość, o której nie da się zapomnieć. Malarstwo olejne pozwala mi w szybki sposób nadążyć za myślami kłębiącymi się w głowie, co przy akrylach byłoby niemożliwe ze względu na szybki czas schnięcia. Pracuję do momentu skończenia obrazu, choćby miało to trwać kilkanaście godzin, gdyż w kolejnym dniu mogę nie czuć tego samego. Moje obrazy, choć emocjonalne, są różne: od malowanych w dużym skupieniu po takie, gdzie ekspresja rozsadza podobrazie” (Joanna Glinkowska, Kwestia odpowiedzialności – rozmowa z Martyną Czech, źródło: http://miejmiejsce.com/ sztuka/kwestia-odpowiedzialnosci-rozmowa-z-martyna-czech/, dostęp: 9.05.2023).