W prestiżowej galerii instytucji sztuki współczesnej Kestner Gesselschaft w Hanowerze wciąż można podziwiać zainstalowany na centralnej ścianie galerii monumentalny relief Marleny Kudlickiej One more than 1o, zamówiony z okazji wystawy poświęconej obecności w tym mieście jednego z koryfeuszy europejskiego konstruktywizmu – El Lissitzky’ego. Działania Marleny Kudlickiej w tym projekcie nie były przypadkowe, gdyż jej twórczość mieści się w szeroko rozumianej estetyce konstruktywizmu. Jednocześnie komponent językowy jej prac jest bliski praktykom awangardowych artystów z kręgu poezji wizualnej, takich jak Stanisław Dróżdż czy Wanda Gołkowska. Już same tytuły dzieł artystka traktuje jako „językową rzeźbę”, a zarazem generatywną matrycą dla materialnych obiektów. Kudlicka jest autorką precyzyjnych rzeźb, wykonywanych według jej projektów w warsztatach ślusarskich i lakierniczych. Jak utrzymuje, w akcie twórczym bierze udział nie tylko autorski zamysł, ale także nieprzewidywalny błąd – odstępstwo od pierwotnego zamiaru, które wynika ze stopnia precyzji narzędzi pomiarowych czy wykonawczych, ustalonego w ramach ich kalibracji i standaryzacji. Stąd często pojawiające się w jej pracach elementy cyfrowe i znak procentu, odnoszące się właśnie do dopuszczalnego odstępstwa od zaprojektowanych wymiarów. Refleksja o błędzie jest źródłem wielu prac artystki. Przy tym Kudlicka przenosi w semantycznie niesprecyzowany świat sztuki również inne znaki z terytorium ściśle uregulowanych dziedzin, takich jak typografia, rysunek techniczny, systemy obliczeniowe i pomiarowe czy ergonomika pracy. Z zastosowania tych elementów w ramach poetyckiej formuły sztuki wynika oryginalny, rzeźbiarski kształt jej dzieł – eleganckich, precyzyjnych i konstruktywistycznych, a zarazem rysunkowych i przestrzennych. Marlena Kudlicka studiowała malarstwo, grafikę i rzeźbę na Akademii Sztuki Pięknych w Poznaniu w latach 1993-98. Po serii pobytów stypendialnych i rezydencyjnych przede wszystkim w Nowym Jorku zamieszkała na stałe w Berlinie, skąd dojeżdża do swojego studia produkcyjnego pod Poznaniem. W 2019 zdobyła I nagrodę w konkursie KUNST AM BAU BTU Cottbus za realizację rzeźby w przestrzeni publicznej. Od 2020 jej instalacja jest również w stałej ekspozycji Parku Rzeźby w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. Artystka wystawiała indywidualnie oraz na wystawach zbiorowych w muzeach i galeriach w Europie, Ameryce Północnej i Południowej, m.in. w MACBA Buenos Aires w Argentynie, Skulpturenmuseum Glaskasten Marl w Niemczech, CGAC Santiago de Compostela w Hiszpanii, Muzeum Współczesnym Wrocław, Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie, Ludwig Muzeum w Budapeszcie, Galerii Studio w Warszawie i innych. W 2016 wydawnictwo Distanz opublikowało monografię twórczości artystki.