„Był apodyktyczny, przepełniony różnymi ideami, drażniący i uwielbiany, osiągający za życia status człowieka – legendy. Przede wszystkim więc był niezbędny”. Jacek Juszczyk Kluczowy moment w twórczości Mariana Bogusza, w którym artysta porzucił figuratywność i aluzyjność na rzecz poszukiwań skoncentrowanych na sztuce abstrakcyjnej, przypadł na przełom lat 50. i 60. XX wieku. Jego malarstwo od tego momentu wyróżniała wyjątkowa wrażliwość na kolor oraz zdolność ukazywania subtelnych odcieni i niuansów w barwach. Około 1960 Bogusz skierował swoją uwagę na malarstwo materii, odchodząc od metaforyczności, a jego głównym celem stało się podkreślenie autonomicznych wartości dzieła. Szczególną rolę zaczęła odgrywać faktura obrazu. Dzieło zatytułowane „13/60”, stworzone przez artystę właśnie w 1960, jest wiernym przykładem ówczesnych poszukiwań i tendencji malarza. O Boguszu pisała Bożena Kowalska: „Marian Bogusz był postacią niezwykle ważną dla dziejów polskiej sztuki drugiej połowy XX w. Jako wybitny malarz, ale przede wszystkim animator życia artystycznego. Nie było i nie ma równego mu bezinteresownością, pomysłowością i pasją. Jego zasług dla rozwoju awangardowej sztuki polskiej w latach bezpośrednio powojennych, a później w drugiej połowie lat 50. i następnym dziesięcioleciu nie da się przecenić. Był niewyczerpanym źródłem pomysłów na twórczą mobilizację środowisk artystycznych. Był pomysłodawcą i realizatorem nowych, niekonwencjonalnych form działalności. Przejęty swymi, zawsze celnymi koncepcjami, pełen entuzjazmu, a przy tym nieznoszący sprzeciwu, zawsze potrafił wprowadzić je w życie. Nawet jeśli wymagały dużych nakładów finansowych ze strony państwowego mecenatu i nie zupełnie były zgodne z założeniami polityki kulturalnej socjalistycznego państwa. Bogusz umiał bowiem każdego przekonać do swojej idei. Tak artystów, krytyków i dziennikarzy, młodzież czy robotników, jak przedstawicieli państwowego mecenatu. Wiedział, do kogo trafić perswazją, kogo postraszyć arbitralnością, a z kim pertraktować przy wódce. To jemu podobni ludzie z poczuciem misji do spełnienia w kulturze doprowadzili już u schyłku lat 50. do uzyskania wolności poszukiwań twórczych w Polsce, jako jedynym kraju w ówczesnym bloku państw socjalistycznych. Boguszowi jednak nikt nie dorównywał ani ilością nowatorskich inicjatyw organizacyjnych, ani zasięgiem oddziaływania, ani też niczym nieograniczoną swobodą poczynań”. (Bożena Kowalska, [w:] Marian Bogusz Niezapomniany, katalog wystawy Marian Bogusz – malarstwo i rysunek, Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej ELEKTROWNIA w Radomiu, 23 I – 29 III. 2009, Radom). Jednym z najdorodniejszych owoców niepohamowanej kreatywności Mariana Bogusza i jego zaangażowanych działań w kręgach kultury i sztuki pozostaje założona przez niego Galeria Krzywego Koła, która działała na warszawskim starym mieście, przy Klubie Dyskusyjnym o tej samej nazwie.