Dzieło Marka Nowakowskiego powstało w autorskiej technice, w której artysta dokonał samodzielnego odlewu z brązu. Nowakowski uzyskał dyplom w pracowni prof. Józefa Kopczyńskiego w 1993, w której to mogły pojawić się pierwsze fascynacje artysty sztuką antyczną. Taką syntezą ludzkiej twarzy nawiązującą do tradycji starożytnej Grecji jest prezentowana praca. Maska, uznawana za pierwotne narzędzie człowieka lub narzędzie jednoczącej przemiany, zasłania twarz i jednocześnie odsłania (wyzwala) prawdziwą naturę człowieka. Nowakowski w swojej pracy nawiązuje do antycznych znaczeń w indywidualny, oryginalny sposób. Wydłużona twarz i nos, zarost po bokach, z każdego z tych detali artysta wydobywa za pomocą światła surową strukturę i formę. Współczesny rzeźbiarski język, jakim posługuje się Nowakowski, jest delikatny i wysublimowany. Temat masek stał się dla artysty medium, w którym można zagłębić się w ciszy i refleksji nad ludzką naturą. Ze zwartej bryły Nowakowski wydobywa wzajemne stosunki płaszczyzn poprzez odpowiednio dobrane proporcje. Czyni to za pomocą konkretnego gestu, którego odzwierciedlenie można odnaleźć w fakturze rzeźby.