Przedwojenny gmach Banku Gospodarstwa Krajowego w Katowicach, to jeden z najbardziej rozpoznawalnych modernistycznych budynków w śródmieściu Katowic. Wzniesiona z cegły na planie nieforemnego trapezu pomiędzy ulicami Adama Mickiewicza a Piotra Skargi, silnie zgeometryzowana, sześciokondygnacyjna bryła zaprojektowana została przez Stanisława Tabeńskiego w 1927 roku. Rok później pod nadzorem architekta rozpoczęto prace budowlane. Budynek w został oddany do użytku w roku 1930. W ukończonej siedzibie bank rozpoczął swoją działalność 12 maja 1930 roku. Tabański odpowiedzialny był również za wystrój wnętrz, architekt projektował wszystkie elementy wyposażenia, także koncepcja wnętrz z pewnością należała do niego. Wnętrza banku miały niezwykle reprezentacyjny charakter. Podobnie jak elewacje zewnętrzne, wystrój oparty był na zestawieniach geometrycznych form, utrzymanych w tzw. manierze na trójkątno, charakterystycznej dla szkoły krakowskiej. Do wykończenia holu głównego użyto m.in. różnobarwnych marmurów i stiuków, metalowe elementy wykonano z brązu lub złoconych metali. Charakterystycznymi elementem wnętrza były filary o kwadratowym przekroju z kryształkowatymi kapitelami oraz lampy o geometrycznych kształtach. Hol główny prowadził do sali operacyjnej. Gabinety i sala konferencyjna zlokalizowano na pierwszym piętrze. To prawdopodobnie do jednego z tych pomieszczeń zaprojektowane zostało prezentowane w katalogu krzesło. Projekt krzesła niewątpliwie inspirowany był także pracami Wojciech Jastrzębowski, wybitnego polskiego architekta i projektanta, który odegrał kluczową rolę w aranżacji wnętrz Pawilonu Polskiego na Międzynarodowej Wystawie Sztuk Dekoracyjnych i Rzemiosł w 1925 roku w Paryżu. Jego projekty mebli, stworzone specjalnie na tę okazję, łączyły nowoczesność z narodową tradycją, wpisując się w nurt art déco z wyraźnymi odniesieniami do polskiego rzemiosła i folkloru. Miało to niebywały wpływ na aranżację wnętrz publiczny na ziemiach polskich. Jastrzębowski zaprojektował wyposażenie wnętrz w sposób harmonijny i funkcjonalny, dbając o estetykę, detal oraz jakość wykonania. Tabański, tak jak Jastrzębowski w Pawilonie Polskim używał szlachetnych materiałów i stylizowanych, geometrycznych form, które odwoływały się do motywów ludowych, jednocześnie prezentując nowoczesne podejście do projektowania. Wystrój i wyposażenie gmachu przywołują skojarzenia z innymi realizacjami z tego czasu. Wymienić tu można choćby wnętrza Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w Warszawie oraz wnętrza warszawskiego Teatru „Ateneum”. Najwięcej analogii znaleźć można jednak z najsłynniejszym katowickim budynkiem okresu międzywojnia – siedzibą Sejmu Śląskiego. Łączą je nie tylko cechy stylowe, ale również m.in. postać Tabańskiego oraz warsztaty w których poszczególne elementy wnętrz zostały wykonane. Jedną z firm realizujących meble do tego gmachu katowickiego banku była fabryka M. Robak z Mysłowic, która otrzymała również zlecenie wykonania wyposażenia do budynku Sejmu Śląskiego, najpewniej to w Mysłowicach wykonane zostało prezentowane w katalogu siedzisko.