Bolesław Tomaszkiewicz jest autorem tkanin dekoracyjnych i użytkowych, w tym nicielnicowych, żakardowych, gobelinów, miniatur tkackich, tkanin dwuosnowowych podwójnych oraz tkanin unikatowych, drukowanych i eksperymentalnych. Ukończył studia na Wydziale Wzornictwa Włókienniczego w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi (dziś Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego). Wcześniej kształcił się już w łódzkim liceum plastycznym, do którego zdał za sprawą wsparcia i zachęty nauczyciela techniki z rodzimego Łowicza. Tomaszkiewicz był związany z tkaniną od wczesnego dzieciństwa. Pochodził z wiejskiej rodziny z okolic Łowicza, gdzie tkactwo i wszelkie wybory włókiennicze były nieodzownym elementem codzienności. W wywiadzie z Małgorzatą Wróblewską- -Markiewicz, opublikowanym w katalogu monograficznej wystawy artysty „Tkaniny”, mającej miejsce w Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi w 2007, Tomaszkiewcz opowiada o początkach swojej drogi twórczej: „Procesy związane z tkaniną, od powstawania surowca po produkt finalny, były częścią obserwacji wyniesionych z dzieciństwa. Widziałem, jak hoduje się i obrabia len, jak wylicza się długości osnowy zakładanej później na domowych krosnach. Ojciec na zboże i na warzywa wyplatał kosze ze słomy łączonej z wikliną. W ich formie wyraźnie rysowały się podziały kratownicowe, regularne przeploty powróseł i witek wyznaczających rytm”. W czasie studiów Tomaszkiewicz projektował i tkał różnorodne tkaniny, od wielkoformatowych realizacji studenckich tworzonych we współpracy ze studentami innych wydziałów, po prestiżowe zamówienia państwowe. Po ukończeniu akademii podjął popularną wówczas ścieżkę rozwoju i rozpoczął pracę w przemyśle tekstylnym w charakterze projektanta plastyka. Szybko rozpoczął również pracę na rodzimej uczelni, gdzie wykonywał swoje obowiązki przez kolejne 30 lat, pnąc się w górę akademickiej hierarchii od asystenta aż po dziekana Wydziału Tkaniny Łódzkiej ASP. Tomaszkiewicz wykształcił wiele znamienitych, współczesnych twórczyń i twórców tkanin, przez lata obejmujących stanowiska na wszystkich polskich uczelniach artystycznych. Poza udaną karierą naukową i projektową odnosił również sukcesy wystawiennicze i konkursowe. Jego tkaniny często znajdowały się w polskiej reprezentacji tkackiej podczas międzynarodowych wystaw, a także na najważniejszych wydarzeniach krajowych, jak Międzynarodowym Triennale Tkaniny w Łodzi. W 1978 podczas tego właśnie konkursu jego pracę docenił jeden z członków jury, znamienity krytyk i twórca tkaniny ze Stanów Zjednoczonych – Jack Lenor Larsen. We wspomnianym wywiadzie artysta opowiadał o tym zdarzeniu: „Jedną z ‘Kompozycji’ o kratkowanym układzie wypożyczył na międzynarodową wystawę. Zorganizowana przez The American Federation of Arts. Przez trzy lata wędrowała przez dziewięć stanów USA”. Twórczość Tomaszkiewicza charakteryzują ład i harmonia. Prezentowana na aukcji „Kompozycja z czterech kwadratów i prostokątów” z 1989 urzeka głębokimi barwami i klarowną, przemyślaną kompozycją. Dominujący porządek linii i faktur w projektach artysty jest głęboko związany z doświadczaniem wojny i wielkiego chaosu pochłaniającego życia dotkniętych nią osób. Jak mówił: „Zawsze byłem przeciwnikiem wszelkiego chaosu. To nie tylko wynik traumy, wspomnień z dzieciństwa, które przypadło na lata 1939-1945. Dostrzegam co niemiara chaotycznej ułomności i destrukcji świata, który nas otacza. (…) Brak ładu mi przeszkadza. Sztuka jest dla mnie podstawą do poszukiwania porządku we mnie, wokół mnie, wszędzie. Dążę do ułożenia atakujących sprzeczności w mój obraz widzenia rzeczywistości, takiej, jaką chciałbym postrzegać, zbudowanej z tego, co jest ważne, z zachowaniem proporcji i harmonii. Na ile on jest idealistyczny, trudno mi ocenić. W tym sensie można chyba mówić o klasyczności jako dążeniu do optymalnego, możliwie najlepszego i klarownego zapisu formy przekazu, oczyszczonego z tego, co zbędne, nieistotne”. Prace Bolesława Tomaszkiewicza znajdują się w kolekcjach Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego w Poznaniu, Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, Muzeum w Łowiczu, SBWA w Warszawie oraz w wielu kolekcjach prywatnych.