„Dramatyzm, ekspresjonizm i silna emocjonalność sztuki Gosławskiego nie wynika jedynie z jego silnych przeżyć wojennych. Jego przenikliwość, niekonwencjonalna, zdecydowana osobność, nieunikająca intelektualnego ryzyka pozwala na poruszanie się w sferze emocji oraz przeżyć dotykających całego pokolenia. Nie pretenduje Boss jednak do bycia ‘głosem swoich czasów’, piewcą rozpamiętującym okres wojny, skupia się raczej na opisaniu kondycji ludzkiej, własnych, osobistych przeżyć, związanych z indywidualnymi emocjami”. Monika Czerobska-Witek Boss-Gosławski był innowatorem oraz pionierem. Wprowadził do polskiej sztuki nowy materiał, nowe wykonawstwo oraz, co za tym idzie, nowe spojrzenie na rzeźbę jako taką. Inspiracji szukał w chaosie, w nieporządku, sprzeciwiając się pięknu w klasycznym rozumieniu. Z młotkiem w jednej ręce oraz palnikiem w drugiej wprowadził metal na salony i w przestrzenie muzealne. Był pierwszym artystą w poznańskim towarzystwie, który sięgnął po metalowe pręty oraz druty oraz zastosował nowatorskie techniki obróbki metalu, takie jak spawanie czy wykuwanie. Był twórca krnąbrnym i zupełnie bezkompromisowym. Określa się go mianem rzeźbiarza, który swojego czasu zmienił oblicze rzeźby polskiej. Dziś jego twórczość jest przywoływana przez instytucje. W katalogu prezentuje dwie prace z cyklu „Epidemia”. Obiekty ze wspomnianego cyklu można podziwiać na trwającej wystawie monograficznej w Galerii Piekary w Poznaniu. Artysta studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu oraz Sopocie na Wydziale Rzeźby. Pod koniec lat 60. XX wieku pracował na poznańskiej PWSSP. Tam prowadził zajęcia oraz wykłady z zakresu rzeźby w metalu. Jego pierwsze dzieła były wystawiane z grupą 4F+R, która została reaktywowana w Warszawie. Artysta brał udział m.in. w kultowym już Biennale Form Przestrzennych w Elblągu w latach 1965 oraz 1967. Swoje prace prezentował w licznych galeriach, zarówno w Polsce, jak i za granicą m.in. w galerii Klub „Krzywe Koło” w Warszawie (1957), w Klubie ZPAP Poznań (1957), na wystawach Grupy 4F+R w Poznaniu (1955) i Warszawie (1957); w „II Wystawie Sztuki Nowoczesnej” w CBWA Zachęta w Warszawie (1957); „Wystawie polskiej sztuki nowoczesnej w Jugosławii” (1957); „Rzeźba, Medale, Malarstwo, Rysunek” w CBWA Zachęta w Warszawie (1973); „Rzeźba polska 1944–1984” w Galerii Arsenał w Poznaniu (1986). Artysta często korzystał z gotowych elementów, które poprzez zmianę kontekstu oraz odpowiednie zestawienia zyskiwały nowe znaczenie. Tytuły, które nadawał cyklom, są pewnymi wskazówkami interpretacyjnymi, które pomagają widzom. W przypadku zaprezentowanych rzeźb mamy do czynienia z industrialnymi insektami. Artysta posłużył się odpadami metalowymi i stworzył formy w swoich kształtach przypominające pająka z rozległymi nogami i postać z nóżkami oraz główką zakończoną ostrzem. Boss-Gosławski dokonał recyklingu elementów w imię powrotu do natury – tworząc odpowiedniki żyjących stworów. W formach insektów połączył te dwie wspominane idee.