Portret Haliny Jentysówny Żeleńskiej przedstawia pierwszą żonę Władysława Marcelego z Żeleńskich – polskiego prawnika, historyka oraz publicysty, którego ojciec Stanisław Gabriel, był bratem Tadeusza Boya-Żeleńskiego słynnego pisarza okresu Młodej Polski. Kontakty artysty z rodziną Żeleńskich były szczególnie bliskie, ze względu na jego współprace z pracownią witrażową Stanisława Gabriela Żeleńskiego, która miała swą siedzibę w Krakowie, przy ul. Krasińskiego 23. W latach 20. XX wieku Józef Mehoffer zajmował się między innymi pracami nad kartonami witraży do kaplicy Święto krzyskiej w katedrze na Wawelu. Ten pochodzący z lat 20. XX wieku dekoracyjny portret damy, przypada na dojrzały okres twórczości Mehoffera. Styl artysty cechował się w tym czasie mistrzowskim pociągnięciem kredki oraz swobodą rysunku. Pochodzące z tego czasu prace zgodne były z duchem modernizmu, nacechowane dekadenckim oraz zmysłowym nastrojem. Jednak w portretach kobiecych, które chętnie tworzył przez całe życie, oddawał również pełen uroku klimat belle époque. W portretach ukazał wyrafinowany styl bycia i ubioru kobiet z wyższych warstw społecznych. Potrafił oddać otaczającą je aurę zmysłowości i wytwornej elegancji. Jednym z elementów, które artysta najchętniej eksponował, były kobiece stroje, w których w pełni uwidaczniała się jego skłonność do dekoracyjności. W przypadku wizerunku Haliny Żeleńskiej Mehoffer miał również szansę ukazać swój talent rysunkowy. W sztuce portretowej udało mu się osiągać najwyższy poziom techniczny w werystycznym oddawaniu rysów fizjonomicznych i indywidualności modelki.