W twórczości wykształconego w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych Krzesz-Męciny silnie uwidacznia się nurt akademicki. Motywy historyczne i religijne oraz reprezentacyjne portrety stanowią trzon jego dorobku. Równie reprezentatywną, choć dzisiaj nieco zapomnianą i słabo znaną grupą w jego oeuvre są sceny o charakterze ludowym, w których przejawia się wnikliwe zainteresowanie folklorem. Bardzo dobrze widoczne jest to na prezentowanym w katalogu obrazie, który datować należałoby najpewniej około roku 1890, kiedy to artysta przebywał w Paryżu, a o czym świadczy umieszczony pod sygnaturą opis. Dokładnie w 1890 malarz wystawił na Salonie Paryskim pracę zatytułowaną w katalogu jako „Przy studni” (Salon de 1890. Catalogue illustré. Peinture et sculpture, Paris 1890, s. 29, poz. kat. 1670), Trudno jednoznacznie stwierdzić jakie dzieło zostało wówczas pokazane, gdyż katalog nie zawierał reprodukcji, a inna praca artysty o analogicznym tytule została opublikowana jeszcze później, na łamach krakowskiego czasopisma „Świat” (1894).