Józef Doskowski, pomimo przynależności do grupy Formistów, kluczowego ugrupowania awangardowego w Polsce, pozostaje do dnia dzisiejszego na uboczu polskiej historii sztuki. O znaczeniu i wartości twórczości Doskowskiego, świadczy chociażby fakt włączenia przez Władysława Strzemińskiego niezachowanej do dnia dzisiejszego kompozycji artysty „Baletnica” w skład założonej w lutym 1931 roku przez grupę twórczą „a.r.” Międzynarodowej Kolekcji Sztuki Nowoczesnej w łódzkim Muzeum Historii i Sztuki. Większość plastycznego dorobku Doskowskiego uległa rozproszeniu w czasie wojny, zaginęła lub została zniszczona. Spośród dokumentów przybliżających formę dzieł, które były mu najbliższe, pokazywanych na pierwszych wystawach w Krakowie i Lwowie, przetrwało jedynie kilka niewielkich fotografii. Kompozycje „W świetle” (1922), „Baletnica” (1922) i „Kwiat” (1924) są wykładnią artystycznych postulatów zarówno Doskowskiego jak i jak pozostałych członków grupy Formistów. Łączyło ich negowanie realizmu, tradycji mimesis i iluzji, ale również dystans do modernistycznych koncepcji symbolizmu, często o mistycznym zabarwieniu. Prezentowany w ofercie aukcji rysunek „Fantazja scenograficzna” stanowi znakomity przykład twórczości artysty. Przedstawiona postać, zakomponowana w samym centrum kompozycji, skonstruowana jest z rytmicznie ułożonych elementów: linii, łuków i płaszczyzn. Głównym tematem pracy jest ruch oraz próba porządkowania procesu wyodrębniania poszczególnych jego stadiów. Przenikanie linii, planów oraz konkretnych brył, wskazujących kierunki, w jakich przemieszcza się postrzegana zmysłowo forma nadaje unoszącym się w przestrzeni kształtom magiczną „jedność w wielości”, porównywalną z budową utworu muzycznego. Siła przekazu zawarta jest w rytmie abstrakcyjnych form, w których postać ulega dekompozycji. Doskowski od początku 1925 roku uczestniczył w spotkaniach, odczytach i dyskusjach organizowanych przez Towarzystwo „Sztuka Podhalańska” w Zakopanem. Był również aktywnym członkiem nowo powołanego zespołu teatralnego. 13 lipca 1925 roku Stanisław Ignacy Witkiewicz dokonał odczytu „Nieporozumienia teatralne”, który był wykładnią koncepcji „Czystej Formy” w teatrze. Odczyt odbył się w sali hotelu Morskie Oko w Zakopanem. Zgodnie z przekazem rodzinnym, „Fantazja scenograficzna” stanowi szkic scenograficzny do dramatu „Wariat i pielęgniarka — Nowe Wyzwolenie” Witkacego, którego premiera odbyła 21 marca 1925 roku, w Zakopanem, w Towarzystwie Teatralnym. W kontekście interpretacji ważnym podkreślenia jest fakt, iż Witkacy , obok Tytus Czyżewski i Leon Chwistka był czołowym teoretykiem grupy. Projekt scenografii do sztuki teatralnej Witkacego stworzonej w ramach działalności Teatru Formistycznego stanowi niezwykle ciekawy i rzadki dokument epoki oraz przykład artystycznej działalności Formistów.