Od początku inwazji rosyjskiej na Ukrainę w 2022 realizuje Pan cykl „Atlas dymu”. Rysunki spowite kłębami dymu przywodzą na myśl kronikę działań wojennych tworzoną na podstawie obserwacji nieba. Impulsem do stworzenia serii rysunków, występujących pod wspólnym tytułem „Atlas dymu”, była dla Jana Tyńca brutalna inwazja wojsk rosyjskich na Ukrainę. Artysta na temat cyklu wypowiedział się w wywiadzie przeprowadzonym przez Zofię Małyse-Janczy dla wydania specjalnego „Polityki”: „Będąc świadkiem toczącej się wojny i niewyobrażalnych cierpień narodu ukraińskiego, nieprzerwanie kontynuuję pracę nad rysunkami z tego cyklu. Jego tytuł stanowi nawiązanie do książki Davida Mitchella „Atlas chmur”, która zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Rysunki staram się ograniczać do skali czerni i szarości ołówków grafitowych. Czasami dodaję kolor, czerwony lub żółty. Praca twardymi ołówkami na gładkiej powierzchni przypomina mi obsesyjne drapanie ściany, obłędu sytuacji bez wyjścia. Każda kreska, każda rysa może być dowodem życia i woli przetrwania. Te rysunki to moje codzienne, symboliczne przypomnienie o tożsamości obrońców Ukrainy. Tworząc na papierze iluzję przestrzeni, jednocześnie neguję ją pionowymi kreskami ostrego grafitu. Ważna jest dla mnie materialność tych prac. Są to nie tyle wizerunki nieba i dymu, ale też mury nieprzeniknionej ciemności, nad którymi pracuję w poszukiwaniu sensu” (Zofia Małys-Janczy, Między rzeczywistym a wyobrażonym [w:] ART SALON Polityka, nr 16/2023, Warszawa, s. 48). Najczęściej obrazy Jana Tyńca powstają w wyniku inspiracji, które artysta odnajduje podczas swoich licznych podróży po świecie. Z długiego wpatrywania się w niebo, wodę czy roślinność, które pod wpływem zmian światła i pogody odkrywają przed artystą swoje nowe oblicza, powstają archetypy krajobrazu. Starając się nie ograniczać możliwości interpretacji, Jan Tyniec unika zdradzania skali. W swoich fotografiach, rysunkach i kolażach jest daleki od opowiadania historii, a także od osadzania przedstawień w konkretnym czasie i miejscu. Zanim przystąpi do pracy, musi wytworzyć się intelektualna i emocjonalna więź z wybranym miejscem i tematem. Jak sam artysta zaznacza, najbardziej interesuje go badanie relacji między kulturą a naturą lub dokumentem (postrzeganiem rzeczywistości) a sztucznością (oszukiwaniem rzeczywistości). Dzieła spod jego Jana Tyńca są wyjątkowo osobiste. Artysta porównuje swoje rysunki do liścików, które zwykło się wrzucać w butelkach do oceanu, aby nieznany odbiorca mógł je odnaleźć i odczytać. Prace, choć minimalistyczne i zdawałoby się proste, oddane za pomocą podstawowych materiałów, zawierają w sobie dialog pomiędzy tym, co rzeczywiste, a wyobrażone.