Jan Rubczak kształcił się w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Floriana Cynka, następnie w graficznej pracowni Józefa Pankiewicza. Swe umiejętności warsztatowe doskonalił w Lipsku i Paryżu, gdzie otarł się o ikoniczną Académie Colarossi. Nad Sekwaną spędził wiele lat. Realizował się jako malarz, ale także wybitny grafik. Wszedł do grona założycieli Towarzystwa Artystów Polskich w Paryżu. Był członkiem Towarzystwa Polskiego Literacko-Artystycznego, a jego sztukę promował znany paryski marszand Leopold Zborowski. W 1917 roku Rubczak otworzył w Paryżu własną szkołę grafiki, do której praktykowania zachęcał m.in. Władysława Skoczylasa, dziś jednego z najważniejszych polskich grafików I połowy XX wieku. Motywów dla swoich kompozycji Jan Rubczak poszukiwał podczas licznie odbywanych francuskich podróży, przede wszystkim do Bretanii, ale także na południe kraju. Choć prezentowane w katalogu dzieło nie jest przykładem dzieła graficznego, a obrazem olejnym, to stanowi reprezentację drogi artystycznej, jaką podążał Rubczak podczas swego pobytu we Francji. Dzieło wyróżnia się subtelną modulacją plamy barwnej i silnym naświetleniem przestrzeni, co tym samym naprowadza na środki wyrazu estetyki szkoły Pont-Aven i postimpresjonizmu promowanego na polskim gruncie przez Józefa Pankiewicza. Jak analizowała badaczka malarstwa polskiego doby XIX i XX wieku Irena Kossowska „znamienne dla pejzaży Rubczaka ujęcia perspektywiczne wciągały wzrok widza daleko w głąb, nie tracąc zarazem kompozycyjnej dyscypliny i wewnętrznej rytmizacji podpatrzonej w malarstwie Cézanne’a”. Właśnie z tego typu kulisowym układem mamy do czynienia w prezentowanym w katalogu pejzażu, w którym zza szpaleru drzew z pierwszego planu wyłaniają się kolejne strefy, w tym sylweta twierdzy czy rezydencji osadzonej na oddalonym wzgórzu.