W twórczości Jana Lebensteina z lat 60. i 70. odnajdziemy zdeformowane, nagie postaci, bestie, hybrydy ludzi i zwierząt, stwory zwierzęce i różne mitologiczne potwory. De facto figuratywność w twórczości Lebensteina była obecna nieprzerwanie. Artysta z umiłowaniem podkreślał biologiczno-fizjologiczne uwarunkowania ludzkiej natury oraz zmysłowości. Pasjonował się odczytywaniem i zagłębianiem się w kulturowe archetypy. Ze szczególnym zainteresowaniem badał wątki oraz aspekty erotyczne i tanatologiczne. Odniesienia do tematyki śmierć i libido wybrzmiewały w malarstwie Lebensteina wielokrotnie. Badacze twierdzą, że obrazy Jana Lebensteina stanowiły projekcję jego lęków, wyobrażeń i fantazji. Dla publiczności, która spodziewała się na poły abstrakcyjnych kompozycji, „nowa” figuratywność sztuki Lebensteina była nie lada zaskoczeniem.