„Obecność Lebensteina w świadomości amerykańskiej datuje się już od późnych lat pięćdziesiątych. Jesienią roku 1958 młody polski artysta wziął udział w wystawie ‘Guggenheim International Award’ w Solomon R. Guggenheim Museum w Nowym Jorku, gdzie zaprezentował swoją Small Figure in a Blue Frame z 1957 (obecnie w Muzeum Narodowym w Warszawie). Dopiero jednak rok 1959 stał się dla kariery Lebensteina przełomowym. Na Biennale Młodych w Paryżu otrzymał Grand Prix; jego prace można było wówczas obejrzeć na Biennale w Wenecji, w São Paolo oraz w Kassel na Documenta 2, a także w ramach indywidualnych wystaw w paryskich Galerie Lacloche i Galerie Lambert. Figury osiowe artysty, mieszczące się gdzieś na pograniczu abstrakcji i sztuki informelu, wzbudziły niezwykle żywe zainteresowanie u krytyków, zarówno w Europie, jak i za oceanem. Dużo się o nich mówiło i pisało, co nie uszło uwadze największych muzeów i kolekcjonerów sztuki. Doszło nawet do tego, iż jedni i drudzy za punkt honoru brali sobie posiadanie we własnych zbiorach ‘Lebensteina’”. (Jan Kazimierz Kapera, Od Guggenheim Museum do Currier Gallery: Jan Lebenstein – kronika amerykańska (1958-1998), Archiwum Emigracji: studia, szkice, dokumenty 2, 53-68, 1999, s. 54).