Jakub Woynarowski w swojej praktyce artystycznej sięga po tematy z pogranicza teorii i praktyk wizualnych. W 2014 roku współtworzył Polski Pawilon na Biennale Architektury w Wenecji. Jest miłośnikiem wszelkiego rodzaju teorii spiskowych, z których wybrane wątki przemyca do swojej twórczości. Praca Woynarowskiego „De Nive Sexangula” przedstawia sześcioramienną gwiazdę, w którą wpisana jest przypominająca kryształ konstrukcja. Na jej lewym boku rysuje się kształt podobny do łuku spirali. Artysta łączy tu – wydawałoby się – skrajnie różne historie. Przedstawione elementy nawiązują do idei „krystalizacji” Waltera Gropiusa, zaginionej pracy Johannesa Ittena „Wieża ognia” i klasycznego już dzieła land artu – „Spiral Jetty” Roberta Smithsona. W ujęciu metaforycznym można spojrzeć na pracę Woynarowskiego jako na wizualną próbę ukazania dialektyczności sztuki i przenikania się ze sobą nieoczywistych powiązań, historii, ale także postaw twórczych. Marta Kudelska