„Malarstwo Hilarego Krzysztofiaka jest agresywne; poprzez wzruszenie zmusza do myślenia i w tym upatruje największą jego wartość. Sztuka Krzysztofiaka, jak zresztą cała prawie polska sztuka nowoczesna, nie jest całkowicie samodzielna. Bez trudu daje się w niej odnaleźć echa z Francji czy Meksyku (…). Mimo tej różnorodności ujęć formalnych daje się u artysty zaobserwować dość konsekwentną linię rozwoju w kierunku monumentalizowania form, jak najdalej idących uproszczeń i wydobycia maksimum ekspresji”. Bożena Kowalska Na przestrzeni lat twórczość Hilarego Krzysztofiaka przyjmowała różne oblicza. Nieraz sytuowała się na granicy sztuki abstrakcyjnej i figuratywnej. Dorobek artysty zachwyca pod względem warsztatowej precyzji oraz wyczucia kolorystycznego. Za pomocą światła tworzył delikatne i subtelne niuanse fakturalne – zagniecenia oraz załamania. Malarz posługiwał się specyficzną formą farby, w płynnej formie, której właściwości pozwalały mu na osiągnięcie ciekawych oraz oryginalnych rozwiązań technicznych. Liczne kontrastowe zestawienia dowodzą, iż Hilary Krzysztofiak był wspaniałym awangardowym kolorystą. Koniec lat 50. oraz 60., okres powstania zaprezentowanej pracy, obfitował w przełomowe wydarzenia zarówno w jego życiu osobistym, jak i zawodowym. Pod koniec lat 50. artysta poznał swoją żonę, Krystynę Miłotworską. Od początku lat 60. pracował jako redaktor graficzny dwutygodnika „Ruch Muzyczny”, tworzył scenografie dla warszawskiego teatru Ateneum oraz projektował okładki do książek i czasopism. Ważnym momentem w rozwoju kariery malarza było uczestnictwo w wystawie „Konfrontacje”, gdzie zaprezentowano także prace m.in. Mariana Bogusza, Stefana Gierowskiego, Aleksandra Kobzdeja oraz Henryka Stażewskiego.