„’Białość’ obrazów tłumaczyć by można wynikiem syntezy wielu kolorów stosowanych przez artystę poprzednio. Można tłumaczyć – jakże uzasadnioną potrzebą uniknięcia tradycyjnych rozwiązań kolorystycznych, jakże współczesną wiedzą o braku ‘realnej egzystencji’ barwy przedmiotu materialnego, o braku jednoznaczności bodźców dostarczanych przez przedmiot z wrażeniem jego kolorowości. Można tłumaczyć wreszcie potrzebą osiągnięcia jedności kolorystycznej obrazu. Nie supremacji wybranej tonacji barwnej, lecz pełnej i neutralnej jedności obrazu”. Wiesław Borowski [w:] Stażewski, katalog wystawy, Galeria Krzywe Koło, Warszawa 1961, s. 5