Tematem prac Henryka Krycha najczęściej były miasta i miasteczka. Artysta był też autorem kilku polichromii na terenie warszawskiego Starego Miasta. Obrazy, które malował przedstawiały codzienne życie w wielkim mieście, był zafascynowany rozwojem infrastruktury i architekturą. Omawiana praca pokazuje widok na trasę W-Z będącą częścią powojennej rozbudowy Warszawy. Jednym z problemów miasta w sferze komunikacji był brak wygodnego połączenia na linii wschód-zachód. Zbudowanie takiego pojawiło się po wyzwoleniu. Projekt nazwano, zgodnie z praktyką modernistyczną – Trasa W-Z. Specjalnie powołana pracownia przygotowała propozycję przebiegu trasy łączącej odbudowywany most z miastem. Kluczowym zagadnieniem było przeprowadzenie trasy szybkiego ruchu przez zabytkowe centrum miasta i w związku z tym zdecydowano wtedy o budowie 196-metrowego tunelu pod Krakowskim Przedmieściem i ulicą Miodową. Tak powstał najbardziej malowniczy fragment trasy, a ona sama stała się symbolem nowoczesności powojennej Warszawy. Widoki trasy stały się bardzo popularne i na stałe weszły do ikonografii miasta. Najczęściej eksploatowano łączący przeszłość z nowoczesnością widok tunelu z placem Zamkowym i odbudowaną kolumną Zygmunta. Oddanie do użytku Trasy W-Z nastąpiło w dniu nowego narodowego święta Odrodzenia Polski – 22 lipca 1949 roku. Przed południem odbył się pochód osób zaangażowanych w budowę przez most i tunel, a wieczorem potańcówka na rynku Mariensztackim. Sukces uczczono w nazwie nowego kina W-Z na wolskim krańcu trasy.