"Dzisiaj sprawy te o tyle są na drodze ku poprawie, że sztuka nowoczesna znalazła swoich krytyków, którzy zresztą z kolei nie widzą żadnych wartości poza sztuką tzw. abstrakcyjną czy też bezprzedmiotową. Niestety, wiele rzeczy ciekawych utonęło bezpowrotnie, nie mieliśmy wówczas magnetofonów, a niejeden wieczór dyskusyjny wart był zarejestrowania na taśmie. Przypomina mi to jedną ostatnich moich rozmów ze Zbigniewem Pronaszką, kiedy tematem była współczesna sztuka. Padło pytanie, co to jest właściwie „współczesność”, gdzie się zaczyna? A Pronaszko, jak zawsze, uciął krótko: „współczesność – to my”. Hanna Krzetuska-Geppert, 15% Abstrakcji, Ossolineum: 1966, s. 181.