Jako jeden z pierwszych przybyszów do Paryża (1901) Eugeniusz Zak zajął już przed pierwszą wojną światową ważną pozycję wśród reprezentantów Szkoły Paryskiej. W pierwszych latach pobytu nad Sekwaną formował się niezwykły styl malarza – poetycki, nadrealny, sielankowy i klasycyzujący zarazem. Ważny wątek wczesnej twórczości Eugeniusza Zaka to tematyka bretońska. Śladem artystów osiadłych w Paryżu, wiedzionych legendą Gauguina i nabistów, Zak spędzał letnie wakacje właśnie nad Atlantykiem. Lata 1905-1911 to okres jego wizyt w ulubionym Pont-l’Abbé koło Quimper, określonym przez Guy de Maupassanta jak „najbardziej bretońskie miasteczko”. Zak odwiedzał też Douarnenez, Concarneau i Audierne, a lokalny koloryt – pejzaże i typy charakterystyczne dla tego regionu – pozwalały przemieniać się jego sztuce. Postać rybaka pojawia się regularnie w jego twórczości do wczesnych prac bretońskich, po sielankowa obrazy malowane przed I wojną światową, aż po dojrzałą twórczość lat 20. Prezentowany „Rybak” pod względem nieco naiwnej stylistyki malarskiej i typu górzystego pejzażu, który otacza morze w jasny sposób łączy się z jego idyllami sprzed 1914 roku. W tym obrazach realia bretońskiego pejzażu zniknęły i zostały zastąpione przez wyimaginowany pasterski pejzaż.