Malarz posługiwał się wysoce ekspresyjnym, światłocieniowym stylem, w którym rezygnował z naturalizmu na rzecz artystycznego wyrazu. Prezentowane w katalogu dzieło powstało w czasie, gdy autor używał ciemnej palety barwnej, a jego pracom towarzyszył swoisty nadrealistyczny klimat. Czerwone anemony w wazonie zdają się niemal zlewać ze swoim otoczeniem, a cała kompozycja staje się feerią intensywnych odcieni ciepłych, ziemistych barw. Analogiczne obrazy z tego czasu także tracą detale przedstawienia, a praca pędzla rozpływa się w świetlistej, szklistej wręcz powierzchni tkanki malarskiej. Eibisch zwraca w nich szczególną uwagę na zagadnienia barwy. Rysunek traci tutaj zupełnie na znaczeniu i ulega prymatowi koloru.