„Nic z sugestii opartych na tłumaczeniach literackich, jedynie formy zrodzone z wewnętrznego impulsu czystej ekspresji: jak w całej mojej twórczości, także ta wypływa z absolutnej abstrakcji, bez jakiegokolwiek związku z otaczającą nas rzeczywistością. Ale tak być może, to nowa rzeczywistość – pejzaż naszych czasów i przyszłości: świat relacji, prostych i czystych form, równowagi, czystości i jedności we wszystkich jego treściach, jako myśl nowego człowieka i jako odzwierciedlenie tego wszystkiego, czego ludzkość tak bardzo potrzebuje”. Eduardo Mac Entyre Eduardo MacEntyre w swojej twórczości dążył do stworzenia nowego, dynamicznego języka estetycznego – wizualnego języka wibracji i ruchu – poprzez układanie i zestawianie geometrycznych zamkniętych form oraz zakrzywionych linii, które generowały nowe kształty. Był współtwórcą ruchu Generative art, który zapoczątkował w 1959 w Buenos Aires. Stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych malarzy tworzących w nurcie sztuki optycznej w Argentynie. W latach 60. XX wieku zdobył międzynarodowe uznanie, biorąc udział w licznych wystawach i trafiając do prestiżowych kolekcji prywatnych oraz publicznych, takich jak Museum of Modern Art czy Guggenheim Museum w Nowym Jorku. W 1986 artysta został uhonorowany przez Organizację Państw Amerykańskich za wybitny wkład w rozwój nowoczesnej sztuki w Ameryce Łacińskiej. Eduardo MacEntyre urodził się w Buenos Aires w rodzinie europejskich imigrantów. Od najmłodszych lat przejawiał talent artystyczny. Swoją twórczą drogę rozpoczął od studiowania dawnych mistrzów – Dürera, Rembrandta czy Hansa Holbeina. W późniejszym okresie uległ fascynacji impresjonizmem i kubizmem. Od 2 połowy lat 50. rozwijał swoje zainteresowanie sztuką abstrakcyjną, wchodząc na grunt iluzji optycznej i sztuki generatywnej. MacEntyre przez całą swoją długą i owocną karierę nieustannie badał nieskończone możliwości koła w różnych konfiguracjach – zarówno w malarstwie, jak i w dziełach trójwymiarowych. Poprzez nakładanie na siebie niezliczonych przecinających się linii geometrycznych tworzył obrazy wywołujące złudzenie ruchu i trójwymiarowości. Jego prace przywodzą na myśl wczesne konstruktywistyczne rzeźby z pleksiglasu, lecz brak w nich wyraźnej skali, co sprawia, że wydają się nieskończone – niczym galaktyki w procesie formowania. Pierwsza indywidualna wystawa artysty odbyła się w 1954 w galerii Comte w Buenos Aires, a kolejna w 1959 – w galerii Peuser. Sztuka MacEntyre’a natychmiast przyciągnęła uwagę dwóch kluczowych postaci argentyńskiego świata sztuki: lokalnego marszanda Ignacio Pirovano oraz ówczesnego dyrektora Muzeum Sztuki Nowoczesnej Rafaela Squirru. Artysta szybko stał się jednym z czołowych twórców związanych z abstrakcją geometryczną, skupionych w ugrupowaniu działającym w duchu Generative art – ruchu, który z założenia częściowo lub całkowicie wykluczał decyzyjność artysty, oddając akt twórczy systemom komputerowym opartym na algorytmach bądź mechanizmach przypadkowości. Generative art, przypominający założeniami ruch dadaistyczny, wyrażał się w różnych dziedzinach sztuki – muzyce, sztukach wizualnych, literaturze czy architekturze. Miał również istotny wpływ na pionierów sztuki wideo i rozwój wizualizacji. Do przedstawicieli tego nurtu zaliczają się tacy artyści jak Ellsworth Kelly, Hans Haacke, François Morellet, Sol LeWitt czy pionier mappingu – Mark Napier. W Polsce jednym z najważniejszych twórców sztuki generatywnej był Ryszard Winiarski, który proces twórczy oparł na randomizacji oraz analizie statystycznej.