„Ceramiczna forma nawiązująca do góralskiego czerpaka jest oryginalną pracą Władysława Hasiora. Hasior był absolwentem zakopiańskiego Państwowego Liceum Technik Plastycznych (1948-1952) zwanego szkołą Kenara oraz warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych (1952-1957, dyplom w pracowni Mariana Wnuka). Był twórcą asamblaży - przestrzennych kompozycji złożonych z rozmaitych przedmiotów oraz sztandarów - specyficznych tkanin unikatowych w formie inspirowanej przez kościelne feretrony oraz wojskowe chorągwie. Jednym z najwcześniejszych i równie ważnych uprawianych przezeń gatunków sztuki była ceramika, w której tworzył rozmaite kształty, pozornie użytkowe, czasem zawierające odniesienia do rzeczywistości, ale zawsze będące samodzielną formą wyrazu - rzeźbami niewielkich rozmiarów, nawiązującymi do sztuki ludowych prymitywów, lecz o wiele bardziej wyrafinowanych. Są to obiekty unikatowe, tj. istniejące w jednym egzemplarzu. Swoją pracę dyplomową - Stacje Męki Pańskiej wpisał w 14 ceramiczny talerzy do dziś wmurowanych w ściany kościoła farnego w Nowym Sączu. Poza tym zachowały się misy z głowami ptaków i koni, słonecznymi promieniami lub tajemniczymi wypustkami pokryte barwnym szkliwem - żółtym, oranżowym, niebieskim, zielonym i czarnym. Pochodząca z prywatnych zbiorów zakopiańskiej rodziny forma ceramiczna w kształcie ciężkiego, dość topornego czerpaka, o nierównej, jakby zachowującej ślady lepienia powierzchni, z celowo asymetrycznym wlewem i niejednolitym barwieniem jest stylistycznie pokrewna obiektom zgromadzonym w Muzeum Tatrzańskim w Zakopanem, zwłaszcza Misie słonecznej i Misie „z łapą”. Podobnie jak one nie zawiera aluzji do postaci ludzi czy zwierząt, ale do przedmiotu użytkowego. Polskie rzemiosło w 2. połowie lat 50. i 60. XX wieku przeżywało swój złoty okres i prace z tego czasu budzą obecnie ogromne zainteresowanie. Tego typu dzieła Hasiora, choć nie należą do obiektów stricte użytkowych, lecz wyraźnie do nich nawiązują są rarytasem kolekcjonerskim, szczególnie, że zachowało się ich niewiele i niemal wszystkie znajdują się w zbiorach muzealnych (głównie w zakopiańskim Muzeum Tatrzańskim)”. Opinia dr Anny Żakiewicz do oferowanej formy z dn. 1.06.2024 r.