Już w latach 30. XX stulecia Antoni Michalak przytaczał pewien tajemniczy epizod mający miejsce jeszcze w dzieciństwie artysty, a w pewien sposób zapowiadający jego przyszłą karierę. Wspominał on tak: „Jednej nocy jako dziecko miałem dziwny sen, chociaż nie umiałbym powiedzieć, czy byłem zupełnie dzieckiem, czy dorosłym, czy też ten sen powtórzył się niejednokrotnie w moim życiu. W ciemnej przestrzeni, jak gdyby usypanej z czarnej sadzy, zaczęły się rysować kolory, a każdy kolor bolał mnie inaczej. Każdy jak by w niespodziewany sposób ranił moje nerwy i przenikał aż do kości. Najpierw wąską niteczką w tej czarnej kruchej przestrzeni świata nierealnego jaki tylko w snach widzimy zarysował się biały kolor. Ciało moje pod jego działaniem odpadło” (Antoni Michalak, cyt. za.: Mistyczny świat Antoniego Michalaka, katalog wystawy, oprac. Waldemar Odorowski, Muzeum Nadwiślańskie w Kazimierzu Dolnym, Kazimierz Dolny 2005, s. 81). Ta przerażająca wręcz wizja o nieco dantejskim charakterze zapowiadała niewątpliwie przyszłość Michalaka, który został oczywiście malarzem. W swoich mistycznych kompozycjach niosących w swojej strukturze alegoryczne treści, jak i w często tworzonych portretach, barwa stanowiła główny nośnik jego plastycznej wypowiedzi. Artysta, podobnie jak w prezentowanym w ofercie aukcyjnej wizerunku, wielokrotnie rezygnował z wypracowanego niegdyś perfekcyjnego rysunku, na rzecz szeroko pojętej malarskości kompozycji.