„W swoich pracach odnosimy się do kobiety, jej wizerunku, postrzegania i funkcjonowania w przestrzeni społecznej i prywatnej. Ania sięga do kulturowego sposobu przedstawienia współczesnej kobiety i odwołuje się do klisz kulturowych i mentalnych. Ja natomiast koncentruję się na cielesności, odnosząc się do osobistych doświadczeń i przeżyć”. Irena Nawrot Siostry Nawrot – Anna i Irena – są animatorkami lubelskiej sceny artystycznej. Od 1985 Anna prowadzi razem z mężem, Janem Gryką, słynną i zasłużoną dla sztuki galerię Białą w Lublinie. Irena pracuje na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej. Anna jest malarką i kuratorką wystaw w swojej galerii, Irena specjalizuje się w intermediach. Od 1985 siostry od czasu do czasu wystawiają razem. „One” to zarówno tytuł ich wspólnej prezentacji w Galerii Bielskiej BWA w Bielsku- -Białej w 2020, jak i konkretnego cyklu obrazów Anny Nawrot na tej wystawie. To bardzo barwne, ornamentalne „malarstwo” jest skomponowane z wizerunków kobiet i zwierząt, przedmiotów i roślin, naszytych na wzorzyste tekstylia. Są to swego rodzaju kompozycje ready made, gdzie tło nie pochodzi od pędzla, lecz został wykorzystany gotowy materiał. Często była to chusta albo obrus. Każdy obraz nosi kobiece imię. W „Dorocie” zwielokrotnienie pełnych, zmysłowych ust nawiązuje do popularnej pop- -artowskiej ikony – logotypu zespołu Rolling Stones. W „Joannie” główną rolę odgrywa motyw wanitatywny. Twarz pięknej młodej kobiety otaczają girlandy cekinowych czaszek. Kultura popularna i śmierć, doczesność konsumpcyjnych uciech i nieuniknione odejście na wieczność zawsze dobrze się rymowały w historii pop-artu. Na wystawie w galerii Salon Akademii warszawskiej ASP (2022), prezentowanym tu pracom towarzyszył fragment wiersza Paula Celana: „Tobą była moja śmierć, /ciebie mogłem zatrzymać, /gdy postradałem wszystko”. Skojarzenie dziewczyny, śmierci i Holokaustu nadwyręża bezproblemowe odwołanie do ikonosfery pop-artu. Anna Nawrot uważa, że otacza nas już zbyt wiele przedmiotów, dlatego tworzy swoje prace w myśl recyklingu, przetwarzając rzeczy już gotowe. Artystka powtórnie wykorzystując przedmioty i materiały, nadaje im nowe funkcje i znaczenia. Do stworzenia prac z serii „One” gromadziła przez kilka lat najróżniejsze tkaniny, pochodzące z używanych i nadniszczonych ubrań czy obrusów. Pomimo dekoracyjności i wielobarwności wybranych tkanin prace z serii „One” mają poważny wydźwięk, odwołują się do sposobów przedstawiania wizerunków współczesnych kobiety i powstałych w wyniku tego klisz kulturowych. Zniszczone i nadszarpnięte przez czas materiały dostają drugie życie jako dzieła sztuki komentujące wątki kobiece. Wydaje się, że teraz, kiedy z powagą zaczęto traktować twórczość kobiet, skoncentrowaną tego rodzaju rękodziele, nastał dobry czas dla sztuki Anny Nawrot.