„Dla mnie ciało jest tworzywem, a własne mam po prostu pod ręką. Używając go nie myślę, że to ja”. Aneta Grzeszykowska Aneta Grzeszykowska w serii fotografii „Untitled Film Stills” odtworzyła cykl słynnych zdjęć wykonanych pod koniec lat 70. XX wieku przez Cindy Sherman, która używając swojego wizerunku stworzyła fikcyjne, czarno-białe kadry filmowe przedstawiające kobietę w jej codziennej egzystencji, celowo wchodząc w polemikę z popkulturowym, promowanym w filmie i mediach obrazem kobiety. W 2006 Grzeszykowska odtworzyła amerykański cykl z uwzględnieniem specyfiki kulturowej - zdjęcia powstały w Warszawie - tym samym przeniosła dyskusję na grunt krajów postkomunistycznych i wprowadziła do dzieła wątek geopolityczny. Dekonstrukcja kadrów filmowych oraz aspekt feministyczny, w którym wizerunek konkretnych artystek zostaje powielony oraz użyty do zakomunikowania bardzo powszechnych, jednak niepopularnych a codziennych życiowych zagadnień, takich jak status symboliczny, przemoc, niepewność, wchodzi w polemikę zarówno na gruncie historii sztuki jak i filozofii oraz zagadnień tożsamości i autokreacji. Aneta Grzeszykowska, sama używając swojego ciała jako tworzywa, wcieliła się w postacie fikcyjne stworzone przez inną artystkę, multiplikując to co od samego początku było wykreowane i sztuczne. To manewr, który interpretowany może być w kontekście boudrillardowskiej teorii symulacji – motyw podejmowany aktywnie w naukach o kulturze.