„Endangered Species” to jeden z kluczowych i najbardziej i rozpoznawalnych cykli graficznych Andy’ego Warhola. Cały cykl jest swego rodzaju podsumowaniem działalności artystycznej Warhola i zawiera w sobie wszystkie cechy typowe dla twórczości graficznej tego artysty. Natomiast prezentowana serigrafia zatytułowana „Grevy’s Zebra” stanowi jedną z ciekawszych grafik w całej serii, głównie z racji trudności, jakie przysparza grafikowi precyzyjne złożenie kilku jaskrawych kolorów, z którego składa się pasiaste ciało przedstawionej zebry. Z tego względu ta praca jest wyjątkowo poszukiwana przez kolekcjonerów, ponieważ bardzo dobrze uwidacznia ona dojrzałą estetykę wypracowaną przez Warhola do początku lat 80. Zarówno bardzo precyzyjnie dobierane nasycone kolory, jak i znaczący format całej kompozycji nie pozwalają pomylić autora tej serigrafii z żadnym innym artystą. Grafiki Warhola zazwyczaj są kojarzone z pop-artem i stanowią pewien wizualny manifest amerykańskiego kapitalizmu. Jednak często zapomina się, że cykle graficzne Warhola to nie tylko walor estetyczny, ale również kwestia wielkiej polityki. Historia cyklu „Endangered Species” jest nierozerwalnie związana z kwestiami mecenatu i życiem osobistym artysty. W 1983 wieloletni kolekcjonerzy i mecenasi Andy’ego Warhola – Ronald i Frayda Feldman – zaproponowali artyście stworzenie „Endangered Species”, czyli cyklu przedstawiającego zagrożone gatunki zwierząt. W latach 80. Andy Warhol posiadał kawałek plaży w Montauk, w stanie Nowy Jork. Dyskusja na temat erozji i stopniowego niszczenia tej plaży, która wywiązała się pomiędzy Feldmanem i Warholem, skłoniła tego drugiego do podjęcia tematu ochrony środowiska naturalnego. Feldman natomiast zgodził się sfinansować i wydać grafiki pod warunkiem, że Warhol je zaprojektuje. Choć artysta zazwyczaj prezentował bardzo liberalne podejście do kwestii doboru tematów i przyjmowania zleceń, w tym przypadku wydanie portfolio było niezwykle ważne dla artysty i sam zdecydował się zarządzać pracami nad tym projektem. Warhol był znany z tego, że nawet jego asystenci byli obecni podczas podejmowania kluczowych decyzji dotyczących produkcji grafik, w tym w tak ważnych kwestiach jak wybór palety barwnej, dlatego bardzo osobiste zaangażowanie się artysty w ten projekt nadało grafikom z cyklu „Endangered Species” wyjątkową rangę. Dodatkowo propozycja stworzenia cyklu padła w momencie, kiedy Warhol był już uznanym artystą i w świecie sztuki nie musiał już niczego nikomu udowadniać. Do lat 80. działalność Warhola była ukierunkowana przede wszystkim na sukces komercyjny. Z tego względu mógł sobie pozwolić na podjęcie kompletnie niekomercyjnego zadania. Wiele odbitek z tego cyklu trafiło do publicznych kolekcji lub na aukcje charytatywne, a jedną z instytucji, która otrzymała te prace, jest Muzeum Historii Naturalnej w Nowym Jorku. „Endangered Species” było pierwszym odejściem Warhola od wcześniej podejmowanych tematów i stanowi punkt zwrotny w całej drodze artystycznej artysty. Często uważa się, że cykl ten powstał w szczytowym okresie jego twórczości, to jest w chwili, kiedy Warhol do perfekcji poznał techniczne właściwości serigrafii i przestał rozwijać swój niepowtarzalny styl. Grafiki z cyklu odniosły znaczący sukces, właśnie głównie z racji odejścia od dotychczasowej tematyki stawiającej w centrum uwagi artefakty kultury masowej. Co ciekawe, „Endangered Species” okazało się tak wielkim sukcesem, że temat zagrożonych gatunków powrócił w twórczości Warhola w cyklu ilustrującym książkę „Znikające zwierzęta” Kurta Benirschke. Dochód uzyskany ze sprzedaży tych grafik został przekazany na ratowanie zagrożonych gatunków przedstawionych w książce. W cyklu „Endangered Species” Warhol sportretował 10 zwierząt ujętych w Endangered Species Act – amerykańskiej ustawie o zagrożonych gatunkach z 1973. Swoje grafiki otrzymały takie zwierzęta jak słoń afrykański, bielik amerykański, panda wielka czy też właśnie zebra Grevy’ego. Akt ten zdefiniował zagrożone gatunki jako kwestię humanitarną, zakazał handlu zagrożonymi zwierzętami i pozwolił na podjęcie kroków w celu ochrony pierwotnych siedlisk zwierząt. Teka zawiera przedstawienia 10 zagrożonych gatunków, które wybrał sam Warhol. Cały nakład cyklu „Endangered Species” składał się ze 150 odbitek każdego z 10 przedstawionych zagrożonych gatunków zwierząt. Do głównej edycji wydrukowanych zostało również 30 Artist’s Prints (AP), czyli odbitek przeznaczonych dla artysty, 5 Printer’s Proofs (PP), czyli odbitek, które zatrzymywał drukarz lub wydawca, 5 Exhibition proofs (EP), czyli odbitek przeznaczonych na wystawy, 3 odbitki Hors Commerce (HC), czyli grafiki nieprzeznaczone do obrotu komercyjnego. Ponadto proces technologiczny zakładał przygotowanie 30 Trial Proofs (TP), czyli odbitek próbnych oraz 1 grafiki BAT, czyli odbitki bon á tirer. Tradycyjnie odbitka BAT jest ostateczną próbą, która po wydrukowaniu i sprawdzeniu służy jako zatwierdzony wzorzec danego projektu. Finalnie nakład zawierał również 10 odbitek numerowanych cyframi rzymskimi, a prezentowana odbitka jest właśnie jedną z tej części nakładu. Jest tym samym jedną najrzadziej występujących na rynku grafik z tego cyklu. Podczas gdy aspekt dekoracyjny odgrywał główną rolę w sztuce Warhola przed 1980, jego prace z lat 80. są przykładem synergii pomiędzy tematyką, stylistyką i współczesnym kontekstem kulturowym. Kiedy w przeszłości wykorzystywał tematykę związaną z naturą (jak np. w słynnych kwiatach czy zachodach słońca), celowo zniekształcał rzeczywistość w celu uzyskania obrazu skomodyfikowanego – produktu kultury masowej. W przypadku zagrożonych gatunków treść ma zdecydowanie kluczowe znaczenie, choć Warhol nie wyzbył się tutaj całkowicie chęci olśniewania widza feriami popartowych kolorów. Choć w cyklu tym brakuje napięcia wynikającego z braku jednoznacznego określenia przesłania, tak typowego dla wcześniejszych prac Warhola, to nadal mają one bardzo duży wpływ na emocje widza. „Endangered Species” jest też dowodem na wręcz rzemieślniczą dbałość o techniczne aspekty grafiki, a przy odbijaniu jednej kompozycji stosowano aż 9 rastrów i nawet do 14 różnych kolorów. Podczas gdy wcześniejsze, swobodne podejście Warhola do rzemiosła było odpowiednie dla eksperymentalnych lat 60., bardziej wyrachowana technika jego późniejszych prac stała się synonimem dopracowanego stylu lat 80., a prezentowana serigrafia zatytułowana „Grevy’s Zebra” jest tego najlepszym przykładem.