Wielkie zamiłowanie do malowania kwiatów, sprawiło, że Karpiński osiągnął w tej dziedzinie niebywałe mistrzostwo techniczne. Pierwsze próby malowania martwych natur artysta podjął w trakcie pobytu w Paryżu. W latach 20. Karpiński powrócił do owych kompozycji, malując je początkowo na własny użytek. Tak o pracy wstępnej do martwych natur z kwiatami wypowiadał się artysta: „Gdy wiosna nadejdzie, co parę dni kupuję pęki róż, bez których nie mogę się wprost obejść. One dla mnie są szkołą kolorytu. Ich to subtelnym tonacjom zawdzięczam bardzo wiele. Nikt nie uwierzy, ile subtelnych odcieni i półtonów mieści się w jednym kwiecie róży. Na pozór tego się nawet nie widzi. Dopiero, gdy się zacznie malować, spostrzega się, jak wielką jest skala tonów i półtonów, które składają się na bogatą szatę tego królewskiego kwiatu. Toteż z prawdziwą pasją i z wyjątkowym przejęciem poświęcam czas na studja kwiatów” (Alfons Karpiński, „Czas”, 18 lutego 1928).