„Traktuję obrazy i samą konwencję malarską jak język uaktualniający w poprzek czasu czy poprzez czas zagadnienia sztuki wizualnej, zarazem generalnie uaktualniający inne zagadnienia sztuki wizualnej, zarazem generalnie uaktualniający inne zagadnienia, wszystkie napotkane, nie tylko w obszarze sztuki wizualnej; aktualna polityka aktualnych środków sztuki”. Marek Sobczyk, Sawwatokýriako [w weekend środki sztuki], Fundacja MAMMAL 2021, s. 5 DYSKURS I ERUDYCJA W RÓŻNYCH ELEMENTACH RZECZYWISTOŚCI Źródłem konsekwentnego stylu Marka Sobczyka charakterystycznego dla całej jego twórczości był dyplom zrealizowany w latach 1979-80. Wszystkie podjęte przez niego dzieła łączyła koncepcja zmieszania politycznych odcieni bieli i czerwieni tak, by powstał równie polityczny kolor różowy. Trzy barwy stanowią dla artysty osobne przestrzenie polityczności. Uzyskanemu różowemu kolorowi artysta nadaje również dodatkowe znaczenia jako barwy ciała, naiwności, kiczu, błota, omamu, wielkiej płyty. Obok podjętego wnikliwego studium barwy źródłem zainteresowań Sobczyka była również genetyka, groteska polityczna (szczególnie w odniesieniu do przełomu lat 70. i 80.). Również istotne były działania Sobczyka w ramach Gruppy, której był członkiem w latach 1983-89. W okresie tym współtworzył pismo „Oj dobrze już” wraz z pozostałymi członkami ugrupowania artystycznego (Ryszardem Grzybem, Pawłem Kowalewskim, Jarosławem Modzelewskim, Włodzimierzem Pawlakiem i Ryszardem Woźniakiem). Od 1990 zajmuje się również projektowaniem graficznym i typografią. Istotną rolę w twórczości Sobczyka odgrywają liczne znaki, które artysta poddaje kategoryzacji na wyznaczniki tj. środki plastyczne, propaganda, krzyżowanie genetyczne, abstrakcja, emancypacja. Znaki te, określone przez czas i umieszczone w przestrzeni, mogą stanowić zapowiedź czy wskazówkę do właściwego odczytania intencji artysty. Sobczyk w swoich pracach przeplata cytaty z popkultury ze fragmentami rekonstrukcji arcydzieł światowego malarstwa, strzępami rozmów i internetowych komentarzy czy krytyką lokalnej polityki. Artysta poprzez swoje dzieła angażuje odbiorców w złożoną problematykę współczesności. Dyskursywny i jednocześnie erudycyjny obraz tworzy z różnych elementów rzeczywistości. W latach 2010-2011 Marek Sobczyk zrealizował serię obrazów zatytułowaną „Dwa razy za dużo obrazów [Badania mózgu w Polsce]”. Artysta podejmuje tu refleksje umożliwiające odbiorcy wgląd w rzeczywistość. Przede wszystkim zwraca uwagę na konstatację dotyczącą charakteru współczesnej wizualności. Dzieła artysty stanowią komentarz i opis świata dostarczającego obrazy w liczbie i tempie przekraczającej możliwości ludzkiej percepcji. Z kolei drugi człon tytułu serii, „[Badania mózgu w Polsce]”, dotyczy kontekstu społecznego, pytań o stan ducha ludzkości oraz badania urazu, jakim jest powszechne poczucie historii i teraźniejszości. Jak dodaje sam artysta w komentarzu do wystawy w galerii aTAK: „’Badania mózgu w Polsce’ to również badanie przestrzeni między słowem i obrazem, tej wewnętrznej przestrzeni recepcji, która nigdy nie ujawnia się w pełni i jest w związku z tym nierozpoznana. To może chodzić o mój mózg (mózg artysty), mózg Onet, na ile dający się uogólnić mózg polski w Polsce (badający i badany)” (Marek Sobczyk, źródło: https://www.atak.art.pl/pl/wystawy/archiwum/22-marek-sobczyk-dwa- -razy-za-duzo-obrazow-badania-mozgu-w-polsce.html, dostęp: 8.03.2023).