Bogdan Treter był jednym z najwybitniejszych członków zakopiańskiego Stowarzyszenia „Kilim”. Treter, który tajniki techniki kilimiarskiej poznawał pod okiem Kazimierza Brzozowskiego, stworzył swój indywidualny i wyróżniający się styl, co z czasem przyniosło artyście rozpoznawalność. Dzięki wybitnemu talentowi Bogdana Tretera współcześni krytycy wieszczyli spektakularny sukces zakopiańskiego Stowarzyszenia: „to jednak dopiero projekty B. Tretera stały się polem twórczych popisów w zakresie techniki i artystycznej interpretacji i dzięki nim wybiła się pracownia na stanowisko, które w historji polskiego przemysłu kilimkarskiego zaznaczyć się musi chlubnemi kartkami” („Rzeczy Piękne”, 1929, R. 8, nr 4, s. 130). Wśród stosowanych przez artystę motywów przeważały rytmiczno-geometryzujące aplikacje, zdradzające zamiłowanie do symetrii. Wyraźnie można dostrzec również, iż ściśle symetrycznie rozmieszczone folklorystyczne wzory tkanin oraz stosowanie nasyconych i zharmonizowanych barw czerpały z bogatej tradycji twórczości ludowej. „Charakter twórczości zdobniczej B. Tretera cechuje prostota, niewpadająca w tanią, przetwórczą ludowość, geometryczną sztywność, ekscentryczność lub banalność, ale właśnie, dzięki subtelnemu układowi rytmów i zharmonizowaniu kolorów, w wykwint, wyrażony zawsze jak najskromniejszemi środkami. Każdy jego projekt, przełożony na język krosien, zadziwia tą szczerą prostotą, której urok odczuwa się w całej pełni dopiero po dłuższem z nią obcowaniu w zacisznym pokoju. Są to pomysły tak „kilimowe”, że genezy ich wypadałoby szukać raczej w mechanice poziomo snującego się wątka wzdłuż pionowej osnowy, nie w akwarelowych lub graficznych planach” („Rzeczy Piękne”, 1929, R. 8, nr 4, s. 129).